30/12/08

FELIZ ANINOVO

Desde o Club Monte Segade-Laboratorios Nupal de Lugo queren desexarnos un FELIZ ANINOVO.

Send your own ElfYourself eCards


Señor Presidente, hai que tomar medidas. A presión para que fichemos por ese club comenza a ser inaguantable.

29/12/08

Menuda inocentada: Ares-Mugardos-Ares (10 quilómetros)


Menuda inocentada verme durante os primeiros mil metros no pelotón de cabeza!!!.

É que veredes, como fun ata Ares con persoas serias e responsables (O Mestre e O Triatleta, logo veríamos a outros membros do club e achegad@s) chegamos con tempo dabondo para recoller os dorsais, facer o quecemento, estiramentos, visita turística á igrexa románica de santa Eulalia de Lubre (veredes a reportaxe no blog de arte INICIARTE), saudar aos amigos e amigas (Fernando, acompañado por Teresa, estivo insistindo no cambio de club).

Tanto tempo tivemos que mesmo cheguei, case sen querer, a colocarme na primeira liña de saída. Prudentemente din un paso atrás e quedei na segunda. Tras o pistoletazo, saín amodiño (a experiencia comeza a ser un grado) pero ninguén quixo tirar forte, en consecuencia, durante os primeiros mil metros estiven co grupiño que comandaba a proba. E canto ía comezar a subida deixei que xente máis nova collera a responsabilidade de estirar o pelotón, permitindo que uns vinteún atletas pasaran diante e me foran abrindo camiño. Tras culminar o porto, non permitín que ninguén máis vira o nome do meu querido club na parte dianteira da camiseta.

Desde alí ata meta, tranquilamente, gardando a posición e procurando facer un entreno de calidade (xa sabedes que os domingos toca tirada longa e non estas caralladas de 10 quilómetros) cun resultado de 37 minutos e 11 segundos.

Como empeza a ser unha tradición, durante o percorrido a nosa fotógrafa (case) oficial (pertence xa ao club, señor presidente?) tivo a ben obter algunhas instantáneas dos corpos amarelos.

Os outros membros do club na súa habitual liña: O Triatleta collendo a forma, o Mestre ligando, o Camiñante Montañeiro achegándose aos catro minutos por quilómetro. Pero sen dúbida o mellor foi o ambiente, a confraternidade no pavillón, o sorteo de cestas de Nadal, a auga quente das duchas e os xa tradicionais pinchos.

Fantástica organización, parabéns.

Na liña de saída e da meta podemos comprobar, unha vez máis, o prestixio que xa ten o noso club e o seu sitio web. Moitas grazas a cantos visitades esta humilde bitácora.



Máis fotos no álbum de Blas.

Xa publicaron os resultados: alguén máis idade que o cronista quedaría por diante del?

25/12/08

San Silvestre Vallecana

Como parece ser que este ano ningún representante do noso club particicpará na San Silvestre Vallecana, O Farmacéutico Veloz agasállanos con este vídeo:

22/12/08

¡Qué estrés, Raquel! Crónica de Lugo Monumental

Pues sí, qué estrés Raquel.

Estrés al desplazarnos hasta Lugo en un domingo tan frío como el del 21 de diciembre.

Estrés al comprobar cómo nos cortaron alguna calle y tuvimos que aparcar más lejos de lo previsto.

Estrés al pensar que tan sólo teníamos 25 minutos para recoger los dorsales, calentar, estirar y ponernos pronto en la línea de salida.

Estrés al no encontrar por ningún lado de todo Lugo al Comensal Austero y los dorsales (¿Dónde estará mi dorsal? parece que nos cantaba Manolo escobar)

Estrés al estar desaparecido el Farmacéutico Veloz, menos mal que en la línea de salida alguien generoso le pudo colocar el dorsal.

Estés de la fotógrafa al buscar los mejores sitios siguiendo las indicaciones (¿órdenes?) de Pura Vida.

Estrés de los corredores al volver a comprobar que volvían a salir desde muy atrás y que, otra vez, perderían treinta segundos en la salida.

La carrera, lo único relajado. Fuimos a Lugo a disfrutar de un recorrido precioso y rapidillo. Cada uno hizo la carrera como pudo y casi todos acabamos contentos (no sé si los cojos opinarán lo mismo)

Estrés al terminar la carrera, buscar las duchas, encontrar un sitio, pero, oh sorpresa había agua caliente (dicen las malas lenguas que en casa del Farmacéutico Veloz sólo tenían agua fría)


Estrés en la zona de trofeos. ¿De que habrá terminado la keniata de Montrove? ¿Tendría la Keniata Blanca su merecido y habitual premio? Los esfuerzos de la protagonista y del del triatleta-libre dieron resultado: PRIMERA DE SU CATEGORÍA.

Estrés en la recogida de premios: por fín, la estrella del club iba “vestida” gafas de sol incluidas.Y del xantar qué? Puro estrés.



Eso no se le hace a nuestro querido y nunca suficientemente amado Presidente. Al parecer hubo un intento, serio, de un club lucense por hacerse con los servicios de nuestros atletas a cambio de equipación (eso sí, una equipación de carallo) En todo el cocido (uhmmmmmm) el único tema de conversación fue la calidad de chuvasquero de ese innombrable club de Lugo.

Afortunadamente nuestro Presidente se resistió a la presión comercial de Mercedes y no nos compró nueva equitación en Lugo. Seguro que algún día contaremos con chándal, zapatillas nuevas, camisetas de manga larga y chuvasqueros con forro polar.

¡Qué estrés, Raquel!




Crónica de El Progreso.

Para ver todo el álbum de Pura Vida, clicar aquí.

Para desacargaros el ámbum de esta entrada, clicar aquí.

17/12/08

Cambios no recorrido do Maratón de Madrid

Grazas ao noso triatleta, recollemos a información do Maratón de Madrid:


La edición del 2009 del Maratón de Madrid tendrá un nuevo recorrido en el que se han "limado" algunas de las dificultades orográficas que existían en ediciones anteriores.Las modificaciones realizadas atienden las sugerencias que los corredores han hecho llegar a MAPOMA y han sido posibles gracias a la colaboración de los diferentes Departamentos del Ayuntamiento de Madrid (Movilidad, Policía Municipal, Medioambiente, etc).Como se puede comprobar en el gráfico, el recorrido prácticamente repite el trazado de la primera 1/2 Maratón para sufrir una variación importante desde el km 35, sustituyéndose la subida por la calle Menéndez Pelayo del año pasado por el acceso al Parque de El Retiro a través de la calle Alfonso XII.Con estas modificaciones, pendientes de homologar oficialmente por la Real Federación Española de Atletismo y la IAAF, se puede decir que la edición del 2009 tendrá el mejor recorrido de la historia del Maratón de Madrid.



Recorrido oficial.



Ou sexa que ides deixando a piscina dos venres e a facer quilómetros, que o MAPOMA agarda por TODOS nós.

13/12/08

Sexismo publicitario

O anuncio do que todos falan.
Que terán que ver os peitos das mulleres coas lavadoras?.
Para curarnos deste machismo casposo non deixedes de visitar o blog Sexismo publicitario.


Link: Fleg Master Tlpizza




Vía Mangas Verdes.

8/12/08

Iván Raña abandona o triatlón

Reportaxe e foto vía El País.

El sueño de Raña
El triatleta gallego inicia en el Xacobeo su carrera como ciclista profesional
CARLOS ARRIBAS - Playa de las Américas - 08/12/2008

Quien piense que, en los tiempos que corren, ser profesional de un deporte significa someterse a las leyes del mercado y, por lo tanto, olvidarse de la pasión, que atienda a la historia de Iván Raña, el campeón del mundo de triatlón, quien, al cumplir los 29 años, ha decidido renunciar a la pompa, circunstancia y seguridad económica del alto estatus de que disfruta en su deporte para aventurarse en las peligrosas aguas del ciclismo a secas, en el que no tiene garantizados ni el éxito ni la recompensa económica. Quizás por ello, para dar gracias a Dios por permitirle lanzarse a la aventura o para solicitar al profeta su protección en el futuro, Raña, en compañía de sus nuevos compañeros, los ciclistas del Xacobeo de Álvaro Pino, comienza hoy en Roncesvalles el Camino de Santiago en bicicleta de montaña.


"Es el mayor reto de mi vida", dice el triatleta gallego, diploma olímpico, quinto, en Sidney 2000 y Pekín 2008; "un desafío más difícil que ganar el Mundial de triatlón". No, no está tan loco; no habla de ganar el Tour o la Vuelta, ni siquiera una etapa o una meta volante, sino de aguantar el ritmo del pelotón los primeros días de competición, en febrero, en la Vuelta a Mallorca; de no descolgarse a los 50 kilómetros. "Me va a costar muchísimo, pero me gustan los desafíos. Y ser ciclista profesional es la ilusión de mi vida. Sueño con ello desde pequeño".

Para Raña, el ciclismo de carretera es un mito, una leyenda de batallas tácticas, ataques, estrategias, descensos suicidas, escapadas estratégicas, pelotón lanzado, que deja pequeño al triatlón. "Claro que me gusta ser competitivo y ganar, y con el triatlón lo conseguía, pero, tácticamente, no es un deporte que dé mucho de sí. Se trata de llegar más o menos igualado tras la bici y correr a pie más deprisa que nadie. Nada que ver con el ciclismo, que es una guerra excitante".

César Varela, su entrenador de toda la vida, así lo entendió y le animó a dar el paso, que se concretó durante una conversación en la Castellana, durante la última etapa de la pasada Vuelta, con Álvaro Pino. "El ser gallego me ha facilitado el paso", dice Raña; "el apoyo de la Xunta, que patrocina al equipo; de la conselleira, y el morbo que se ha creado, pues he dado en tres días más entrevistas que en toda mi carrera, me han permitido llegar a ciclista profesional sin pasar por aficionado. Así que tengo que demostrar que lo valgo". Otro triatleta famoso, aunque no tanto como Raña, llamado Lance Armstrong se especializó sólo en bici y ganó siete Tours. "Pero el ejemplo no vale", dice Raña; "a los 18 años, aún no te has desarrollado tanto como nadador o atleta como para que te pese en la bicicleta". "Fisiológicamente, Iván es tan fuerte como el mejor ciclista, pero el triatlón es un problema de equilibrio", explica Varela; "si quieres mejorar nadando, pierdes capacidad en ciclismo y en carrera a pie; si mejoras en bici, nadas menos; si corres más, pedaleas menos...".

"Pero que nadie piense que, habiendo sido campeón del mundo de triatlón, no me va a costar alcanzar un nivel medio en ciclismo. Este deporte es mucho más difícil que el otro", matiza Raña, quien ha firmado por un año con Pino, el curso post-olímpico, una temporada que los triatletas asocian con descenso de motivación, aunque a los seis meses evaluará si merece la pena seguir. "Porque no creo que el mejor ciclista vaya ahora y sea un gran triatleta... Son dos deportes tan diferentes... Y ya Jalabert lo ha podido comprobar. De todas formas, llegar a correr la Vuelta sería la leche", concluye.