28/12/10

¡ Gracias Presidente !


En el día de hoy, nuestro vitalicio presidente me ha hecho llegar la noticia de que, por fín, vamos a disponer de una equipación acorde con la categoría de los integrantes del club.

Así, ha encargado a la casa Nike unas magníficas prendas de manga larga, con tecnología Dri fit, apropiadas incluso para las temperaturas más extremas, ya sean de frío, de lluvia, de nieve ó de lo que carallo sea.

Ansiosos estamos de que nos lleguen, parece ser que pronto, puesto que la personalización va a ser mínima (sin chino panadero) y el logo va a quedar reducido a la mínima expresión.

En la foto se aprecia el modelo elegido, un diseño y una calidad que compensan el desembolso económico o mejor dicho, la inversión en publicidad. Gracias, Presidente.

28 de decembro.- Sporno: porno e deporte



Unha das dúas cousas que máis nos gusta, como atletas que somos, é o deporte. Mirade as seguintes que fotos, proceden de Sporno, páxina que vos pode pagar dez libras por cada fotos que vos publique.

24/12/10

IX Carreira Lugo Monumental

Como parece ser que ningún membro do club participante nesta proba quere redactar unhas liñas sobre a mesma, será o Cronista quen, dun xeito creativo, redacte o acontecido nese día.

Cun frío que se metía por todas as partes do corpo, cinco atletas de Oleiros participaron na IX edición desta carreira solidaria. Son xa moitos anos os que levamos indo ata Lugo en decembro, non temos moi claro se é pola carreira ou polo xantar.

Tras facer a viaxe ata as terras do noso “proveedor de fármacos dopantes”, recibiunos Fernando, quen como sempre nos facilitou o seu apoio técnico polo que lle perdoamos que pertenza a outro club. Tras quentar un pouquiño, repartímonos polos caixóns de saída, dous nos de diante e tres no de atrás. A carreira foi coma sempre, uns apurando todo o que puideron e outros apurando as vistas todo o que puideron.

Os resultados foron os seguintes:
Alberto: 39,30
Pili: 40,59
José María: 43,04
Raúl: 45,48
Álvaro: 53,04

Tras a recollida do fermoso premio para Pili (2ª na categoría como na semana pasada na media Ferrol) dirixímonos ata o restaurante, preto de Baralla, onde demos conta das especialidades, sólidas e líquidas, da casa e onde o Presidente, en nome de todos os asociados e asociadas, fixo entrega dun agasallo, ben merecido, a dona Mercedes.

As fotos procenden de Correr en Galicia.


13/12/10

XXV Volta á Ría: unha carreira de 12 horas


Nós non participamos na Media maratón, Volta á ría, Memoria Adolfo Ros en Ferrol. Nós non. En realidade tivemos unha maratón dividida en dúas partes. A primeira comezou ás 8,30 da mañá e a segunda rematou ás 8,30 da tarde.

Efectivamente, ás 8,30 sonou o despertador de case todos os membros do Club que íamos a Ferrol. E digo de case todos porque houbo alguén que quixo madrugar un pouquiño máis…

Ás 9,30 iniciamos a viaxe a Ferrol, para logo retirar os dorsais e facer algo quecemento, algúns correndo e outros tomando o sol na Praza de España. Ás 11 tomamos a saída. Cada quen facendo a súa carreira:

-Os tres tenores, dando o cante: dous a pasalo ben e outro a amosar o seu poderío na busca de partes corporais atractivas entre os e as participantes. Causaron fortes depresións entre os asistentes. Comentaron reiteradamente o suave perfil da proba pola ausencia de costas.
-Os dous triatletas, iniciando a súa posta a punto. Os dous sufrindo pero achegándose, perigosamente, aos noventa minutos. Nun mes poderán baixar comodamente da hora e media na distancia (1,30,17´´ e 1,31,54´´).
-Os dous maratonianos, facendo un test para marcarse os retos na Maratón de Barcelona. Os dous melloraron os seus cronos (1,30,46´´ e 1,20,56´´).

Por suposto que a “estrela e capitana” (President dixit) acadou premio, fermoso por certo, ao quedar segunda da súa categoría. Ás 14,15 horas regreso a Oleiros.

Resultados.




Ás 15 horas iniciouse a segunda parte do noso maratón dominical.

Cervexas. De seguido, empanadas por agasallo do señor Presidente (bonito e bacallau), cogolllos con atún e pementos. Despois un abundante cocido: patacas, repolo, garavanzos, botelo, lacón, acompañado dun excelente viño do Alentejo. E para rematar sorbete de mandarina, flan de queixo, tellas de améndoa, torta de améndoa e torta de mazá, regados con fino viño de Porto.

Rematou a sesión con café e degustanción de gins-tónics.

Esgotados, e con dúbidas sobre o noso peso (a báscula dos anfitrións era de dubidosa calidade) e lamentando as ausencias…, rematamos o noso particular maratón ás 20,30 horas. Retornamos ás nosas vivendas realmente feitos po. Foi un domingo duro, duro, duro. 12 horas de carreira.




Outras crónicas en Khenesfera, Afilados runner, A carreira dun kan.
As fotos da carreira están tirads de Correr en Galicia.

6/12/10

Adestramento: Montrove-Santa Cristina

Como os profesionais non facemos "ponte" deportiva, saimos hoxe ás 9,15 desde a Urbanización Montrove ata a rotonda de Santa Cristina, baixo unha constante chuvia. Foron 44,40 minutos para 9,2 qm. a un ritmo de 4,51´´. A idea era facelo lento, lento. Ao regreso, Pili confesa problemas estomacais e nos cuádriceps. A pesar do cal e de que regresamos subindo (200 metros de ascenso acumulado no regreso), facemos 44,11´´ a un ritmo por quilómetro de 4,48´´. A seguinte tiranda longa será na media maratón de Ferrol.

As ilustracións teñen un quilómetro máis que o adestramento comentado.
Podedes ver a ruta polo miudo e en varios tipos de mapas en Strands.

1/12/10

Junta Anual Ordinaria

El pasado sábado 27 de noviembre se desarrolló la junta directiva anual. Después de aceptar el regalo presidencial y tras dar cuenta de vinos locales y exóticos, el señor presidente tuvo a bien comunicar lo siguiente:

1º NUEVA JUNTA DIRECTIVA
PRESIDENTE DE HONOR (fundador del club): Juan Carlos R.
PRESIDENTE (máximo accionista con el 52%): Pachuco M.
VICEPRESIDENTE (mano derecha): Álvaro Valentín G.
VICEPRESIDENTE ECONÓMICO (mentor, consejero y abogado personal del Presidente): Raúl Antonio S.
DIRECTORA GENERAL: Teresa G.
DIRECTOR DEPORTIVO: Julio José S.
DIRECTOR DE INFORMATIVOS: José Antonio M.
DIRECTOR MÉDICO Y DE ANTIDOPAJE: José María P.
DIRECTORA DEL BUFETE DE ABOGADOS: Elena G.
DIRECTORA DE RELACIONES INTERNACICONALES: Raquel M.
DIRECTORA DE RECURSOS HUMANOS: Isabel B.
CAPITANA Y ESTRELLA: Pilar C.
DIRECTORA DE RELACIONES GUBERNAMENTALES: Ana A.

2º Lectura, para su posterior firma, del siguiente documento:
Con fecha 27 de noviembre del 2010, Francisco M. Y Raúl S., Presidente y Vicepresidente 1º Económico del Club de Atletismo Panadería D´Osedo, damos fe, que el día 1 de Enero del 2013, DM, haremos traspaso de poderes, hacia la persona de D. Álvaro Valentín G., el cual será el nuevo Presidente del Club hasta las próximas elecciones (En caso de corrupción, intolerancia, desavenencias, malversación de fondos o mala gestión del Club, como tenemos la mayoría de las acciones, podemos volver a nuestros cargos sin previo aviso). Firmas de las personas citadas.


Hasta aquí la trascripción. Como cronista imparcial de los hechos,debo manifestar que, tras la lectura de la documentación anteriormente expuesta, las quejas y protestas convirtieron nuestra mesa en el centro de atención del restaurante. Acusaciones de machismo por incumplimiento de la ley de paridad en altos cargos, falta de consideración con la persona que más trofeos aporta al club (que no la única, eh), ausencia de secretario o secretaria en la nueva Junta Directiva, situación de indefensión legal absoluta ante los dictatoriales manejos del Presidente y de su pelota oficial (confiesa, ¿quién te pagó las dietas para ir a San Sebastián?, ¿quién te regaló unas empanadas y varias chapatas?, confiesa ahora o calla para siempre). Es decir, continuamos con la habitual situación caótica del club. Menos mal que lo que tenemos que desmostrar, lo demostramos en el asfalto...

28/11/10

Montrove-Faro de Mera e regreso

Mentras algúns membros do clubs curaban as feridas da noite anterior na cama, os maratonianos do club (a Keniata e o Cronista) decidimos pasar algo de frío indo ata o faro de Mera en 45 minutos xustos. O regreso foi baixo unha intensa e fría chuvia, nun tempo de 42,16´´.



Como poderedes observar, son 9,2 quilómetros de ida e outros tantos de volta. O desnivel acumulado tampouco está nada mal: 431 metros de ascenso e outros tantos en descenso. A ruta está feita e publicada en Strands.

16/11/10

Behobia-San Sebastián: "Para cuestas, Montrove"






Raúl, conocido hasta ahora como El comensal austero ha regresado de la Behobia-San Sebastián como un héroe. Es cierto que esta el día de hoy su actuación como tesorero y asesor fiscal del club había sido causa de muchos y agrios comentarios. Eso es el pasado. El presente es muy distinto: ha nacido un nuevo héroe, doctorándose en las carreteras vascas.

El nunca nos falla. Su motor no es un Ferrari, su cuerpo no fue diseñado en ningún túnel de viento. Su capacidad para modifica la estrategia prevista demuestra su intelegencia ( cualqier día nos lo llevan para Ferrari). Su motor y su cuerpo fueron moldeados en las pistas de atletismo de nuestro club (cuestas de Montrove) y por su mujer (insisto, un santa)
NOTA. Santa: dícese de la pareja que, sin practicar deporte, comprende, anima y facilita la práctica deportiva de la persona con quien comparte la cama.
¿Para qué están las expectativas? Unos para destrozarlas (Ferrari) otros para pulverizarlas (Raúl)

Tras un primer contacto telefónico de urgencia recién llegado a su tierra galaica, y pasadas ya unas horas de su regreso, este blog ha mantenido la siguiente entrevista para deleite de nuestros lectores y lectoras:

Tuviste alguna muestra de apoyo en las horas previas a la salida?
Efectivamente recibí muchos correos y llamadas de amigos, familia y compañeros del club. Con tanto apoyo se corre mejor pero también con más responsabilidad.

Finalmente, la noche antes de la prueba se desarrolló según el guión previsto?
Con la esperada normalidad. El hotel se situaba a unos 3 kilómetros del centro. Para reunirme con Antonio fui paseando en una tarde soleada y muy agradable. Pude ver a mucha gente en la playa. Todo lo contrario que al día siguiente donde no paró de llover. Antes de cenar, Antonio se tomó dos riojas y yo dos txakolís, acompañados de magníficas tapas (risotto, queso de cabra con ciruela, foi con puré de manzana), estaba de la hostia. Cenamos enslada de pasta y pescado. (No menciona nada relativo ni al postre y a gin tónics)

Descríbenos la jornada hasta el pistoletazo de salida.
Para llegar a la salida hay que coger el euskotren desde Donostia hasta Behobia. Había muchos trenes y todos llenos de atletas. Con suerte pudimos ir sentados (no era cuestión de empezar a cansarse) El recorrido dura media hora. Desde la estación hasta la salida había tres kilómetros que se podían hacer en autobús o, como los hombres, ir andando, cruzando a Francia y, por la ribera del Bidasoa, acercarse hasta la salida.
La organización era perfecta en la línea de salida, tanto para dejar las bolsas como para colocar a los atletas en cajones y según sus tiempos. Los profesionales tenían la salida a las 11 y nosotros a las 11,39 por lo que pudimos ver a Chema Martínez, Rafa Iglesias y a otros cracs. Observamos como los etíopes llegaron tarde y no les dejaron salir por lo que tuvieron que hacerlo con nosotros. Las lágrimas de las etíopes demostraban lo mucho que les interesaba ganar la prueba. Calentamos un poquito bajo la constante lluvia.


Cuéntanos tu carrera
Estudiamos la posibilidad de hacer la carrera con la bandera de 1,50 pero preferimos ser prudente y seguir la de las dos horas inicialmente prevista. En Irún ya había una pequeña subida y con muchísimo ambiente (característica de todo el recorrido). Luego otras subida pequeña con sus bajadas (de las que me gustan). En el kilómetro 6 ya apareció la primera subida serie, con lluvia y viento de frente. Más subidas y bajadas.
En el kilómetro 11 la liebre de las 2 horas comienza a frenarse porque calcula que va demasiado rápido por lo que, con Antonio, decido marcharnos del grupo, siguiendo un ritmo alegre pero cómodo. En Pasaje llaneamos por una superficie muy incómoda pero somos conscientes de que comenzamos a adelantar a otros húmedos atletas.
En Trincherpe (barrio de la emigración gallega de los años 60) comenzó la subida, temida y famosa. Sin miedo, al apreciar su desnivel, adelantamos con fuerza a mucha más gente. Al hacer cumbre y faltando 3 kilómetros, tiramos a tope, haciendo los últimos tres miles los más rápidos de nuestra carrera. Atravesamos la playa de Gros, Zurriola… siempre a tope pero con dificultades para adelantar por la cantidad de atletas que invadían la calzada.

Finalmente llegaste a la meta en la posición 12.232 (Km5 de 13.084), con un tiempo 1:46:45 y de 854 en tu categoría. Unos resultados para estar más que contento.
Muy contento. Las sensaciones fueron buenísimas. La llegar a la meta, fenolmenalmente organizada, nos dieron bebidas isotónicas, café, fruta… Tras recoger la bolsa (en objetos perdidos nos duchamos en el hotel. Tengo que destacar el magnífico ambiente que había en todo el recorrido, en Irún, Leza, Pasajes, la subida a Miracruz, Ategorrieta, Gros, Zurriola, el Bulevar… Impresionante.

En resumen, ¿Cómo valoras, finalmente, la carrera?
Es una prueba preciosa con público que anima mucho. Su ánimo te da alas. La recomiendo a todos, especialmente a los miembros del club. Las cuestas no son para tanto. Para cuestas, Montrove.

RESULTADOS.

13/11/10

Behovia-San Sebastián: entrevista previa

De entre los 25.000 inscritos en la Behobia-San Sebastián de este año figura nuestro diesel, nuestro motor incombustible, el que nunca fracasa, el que nunca revienta, el que es una apuesta ganadora. Raúl, el comensal austero. Es tanta su fuerza motriz y tan constante los vatios de potencia que desarrollan sus piernas que su mujer no le deja comprar un coche nuevo porque si se estropeara el actual ya está Raúl para arrastrarlo.

Mientras viaja de acompañante de Antonio en dirección a San Sebastián y a la altura del peaje de León (gracias a esta entrevista no pagó el peaje) le hemos llamado para conversar con él.

Los imponderables de salud impidieron que tres miembros del club inscritos no te hayan podido acompañar para participar en la prueba. ¿Cómo sientes las ausencias de tus compañeros en las horas previas a la competición?
Me han dejado solo. Voy a pecho partido. Son unos impresentables y unos acojonados” Palabras textuales grabadas sin permiso. La respuesta políticamente correcta y pactada fue la siguiente:

Es una pena que no hayan venido por motivos ajenos a su voluntad. Estoy convencido que el año que viene conseguirán participar.

Una vez que has estudiado el duro perfil de la prueba, ¿cómo te has preparado?
Hemos hecho muchas cuestas (hay quien afirma que solo hacia abajo) como la de Liáns o Montrove en múltiples ocasiones. Conseguimos hacer unos pocos kilómetros más por semana de lo habitual. El perfil tiene dos cuestas significativas. La primera en el quilómetro 6 pero creo que es más suave que la de Vite. La segunda me da un poco de miedo (ha dicho miedo, increíble) al estar situada en el kilómetro 16 cuando las piernas ya están castigadas. Es como una Vig-Bay pero con cuestas al final.


Tras haber conseguido una buena marca en la Pedestre de Santiago, ¿qué espectativas tienes?

Voy sin expectativas, sin marcarme un tiempo determinado, aunque espero bajar de las dos horas. Es mi primera participación y voy pensado en conocer el recorrido (seguro que va mirando para los restaurantes y lugares de copas), en disfrutarlo y en acabar.

Seguro que ya tienes algún plan para la noche previa a la carrera (le recuerdo que esta respuesta también será leída por su mujer, una santa)
Nada especial. Cena con Antonio a basa de pasta y algún postre digestivo como una cuajada o algo de fruta. Nada de especial No estamos obsesionados con el tema. No somos profesionales ni hacemos maratones como otros. Al ser requerido por las previsiones de ingesta de bebidas alcohólicas continúa diciendo. Tomaremos alguna copa de vino pero nada de gin tónics, si bien es cierto que antes de los 50 kilómetros de Allariz (nuestra querida Andaina) me pude tomar alguna que otra copa, en mi primera participación en la Behovia no lo tengo previsto. Tal vez el año próximo.

Tras desearle mucha suerte se compromete a otra entrevista al finalizar la prueba. Sabe que corre en representación del club y con la fuerza de todos. Nos despedimos hasta mañana. SUERTE CAMPEÓN.

10/11/10

Maratón de Nova York 2010

Este ano non nos coincidiu nada ben (cachissss…) ir á Maratón de Nova York mais non por iso temos que privarnos de contemplar o alucinante espectáculo que se produciu o pasado domingo, 7 de novembro, cando os miles de maratonianos e maratonianas cruzaron a ponte de Verrazano-Narrows.




Noticia dos resultados.

7/11/10

Para Chema, o noso NBAMAN

Era la primera temporada de Dikembe Mutombo en la NBA. Su equipo, los Nuggets, se enfrentaba a los míticos Bulls de Michael Jordan.

A tres segundos para el final, el 23 de Chicago se dirigió a la línea para ejecutar el último tiro libre de la noche, y, mirando al pívot rookie, dijo:

-Este te lo dedico.

Cerró sus ojos, lanzó la bola y consiguió el punto. Finalizó entonces la conversación diciéndole al congoleño:

-Bienvenido a la NBA.



Visto e lido no blog de Fet, Las crónicas de Putada Ville.

1/11/10

XXXIII Pedestre de Santiago: Pitufos conectados con USB

Tras unha noite de vento e chuvia, case todo o equipo desprazouse ata Santiago para participar na XXXIII edición da Pedestre (seguimos notando moito a ausencia do Mestre). Se o tempo invitaba a ficar na casa, a nova equipación do club, financiada coa contabilidade B manexada polo Presidente e polo seu asesor fiscal, o señor Tesoureiro, era un enorme aliciente para lucila na carreira máis populosa de Galicia: camisetas brancas con tiras azuis e forro polar tamén en tons azuis. Como se pode comprobar na seguinte fotografía parecíamos os papás e as mamás dos pitufos.

A proba foi pasada por auga. A organización agasallounos coa costa de san Francisco (e que Vite é pouca cousa…) e algún centos de metros máis que en edicións anteriores. Corremos como sempre e quedamos como nunca. RESULTADOS.


O xantar foi en Casa Ana (excelente elección Álvaro) e compartímolo co señor Presidente (gran oportunidade para pasear o Osedo Force One ata Santiago) e as súas dúas, espléndidas e fermosas, damas acompañantes. Durante o xantar, o señor Tesoureiro (tamén coñecido como o Comensal Austero) informounos dos avances técnicos, mediante dispositivos de almacenaxe de memoria conectados a un porto USB dun ordenador, e que van incorporados a próteses (pernas, ollos…) Ficamos abraiados polos seus coñecementos científicos e desexando adquirir, e programar en modo carreira, ese tipo de próteses para as nosas extremidades inferiores. Hai quen chegou dicir que ten un cerebro tan grande que dificilmente lle colle no cráneo.

11/10/10

A Coruña 10: fermosa mañá de outono


Como decidimos non asistir á Maratón de Chicago para non molestar a Wanjiru (2,06,24´´) e queríamos gozar dunha magnífica mañanciña na Coruña, Roberto e o Cronista participamos (corremos?) na Coruña-10. Moitos corredores (chegaron á meta máis de 1800), moito público, agasallos coma sempre (o que lle queda sen vender a La Voz), boa organización na entrega de dorsais e na chegada...

A maior parte do Club fórase a Barcelona a ver chover (máis de cen litros por metro cadrado en 24 horas) pero o que tiñan que facer de verdade (mercar a equipación para a nova temporada) non o fixeron e mesmo houbo un tremendo enfado de/co señor Presidente. Incluso o Cronista estivo tentado a participar na carreira sen a vella e única camiseta de tiras oficial do club (se non hai acordo, non hai publicidade para a panadería máis atlética de Galicia) Tamén poideron comprobar a escasa idade media das discotecas que visitaron.

Os resultados, sen comentarios. Carreira sen forzar e sen molestias (tan só un rapaciño que me quixo esprintar nos derradeiros trescentos metros e ao que deixei que pisara a alfombra antes ca min por aquilo da educación) 39,09¨ a 3,55¨ (queda moito por mellorar). Roberto fixo 44,48¨ a 4,29¨ (e iso que non corría Blas)



As fotos proceden dos álbums colgados en Correr en Galicia.

14/9/10

Julio e Pili (?) na Voz de Galicia


O noso club xa esta afeito a saír nos medios de comunicación, ben para que algúm medio se faga publicidade á nosa costa, ben para aumentar as súas ventas.

O día de hoxe, La Voz de Galicia emprega unha imaxe dun atleta do club para ilustrar a noticia da carreira da Torre-Ibercaja.

Quen sae na foto?, quen era a protagonista do texto que acompaña á imaxe?.

Sae o noso Triatleta (sería o atleta máis guapo?), que oculta á primeira muller que entrou una meta (alguén é quen de verlle os pes?) e ao Cronista (fermoso medio corpo o que se albisca por algún lado)

Comentario do noso Farmacéutico: “Pues ya podían sacar a Pili en la foto y no a esa banda de pringaos que parece que corren para ver quien llega antes al WC a desbeber las cervezas”.

13/9/10

Correndo pola Torre de Hércules




Con vento forte, seis esforzados atletas do club (recoñecidos na carreira por pertencer ao grupo con máis miga e con propostas de integración na liga de Correr en Galicia) participamos na II Carreira da Torre-Ibercaja. Houbo algunhas has modificacións do trazado con respecto ao ano pasado. Que fixemos?:

-O Comensal Austero saíu a adestrar a Behobia-San Sebastián, ao seu ritmo pero sen os seus compañeiros de costas (Teresa e Álvaro)

-O farmacéutico veloz quixo lucirse no primeiro quilómetro cunha saída meteórica para rematar fenomenalmente ben.

-Albertoman quixo lucir a súa nova camiseta: pequena para tanto corpo e dunha cor un pouco especial.

-A Keniata de Montrove, ao marcar a posibles rivais, saíu rapidísima acompañada polo noso Triatleta, mentres que o Cronista os acompañaría despois dos primeiros mil metros. A Keniata, foi, pois, de máis a menos, pero coa tranquilidade de non ter rivais desde o segundo quilómetro. Así acadou o primeiro posto absoluto entre as mulleres. Xa nos ten acostumados pero continua sendo IMPRESIONANTE.




Resultados e información do Club de atletismo Coruña Comarca.

12/9/10

Javi Gómez Noya,campión do mundo

O galego Javier Gómez Noya logrou hoxe, sábado, o seu segundo título mundial de tríatlon, o primeiro no novo formato por etapas, logo de acabar segundo en Budapest, onde gañou o inglés Alistair Brownlee e onde 'rebentou' o alemán Jan Frodeno, que entrou líder en Hungría e só puido acabar o 41.
Gómez Noya efectuou unha nova exhibición e só cedeu o triunfo parcial a Brownlee -a quen sucede no historial da competición- nunha proba que se decidiu na carreira a pé, que foi a que acabou dándolle a volta enteira á segunda edición das «Dextro Energy World Series».
Javi, que gañara o último Mundial que se disputou nun só día, hai dous anos, na localidade canadense de Vancouver, gañou un novo título no último suspiro dun campionato no que se perdeu por lesión a primeira proba (en Sydney), debutou na segunda, en Seúl; comezou a rodar co cuarto posto de Madrid e 'enchufó' a directa a partir da cuarta proba, ao gañar en Hamburgo o pasado 17 de xullo.
Ese día, o home de ferro do deporte español deulle o golpe psicolóxico ao certame, derrotando na súa casa ao alemán Jan Frodeno, campión olímpico en Pequín e que aspiraba a converterse hoxe no primeiro triatleta en unir os dous grandes títulos.
Seis días despois, o ferrolán de Basilea volvía exhibirse, esta vez en Londres, onde dentro de dous anos optará de novo a un título olímpico que se lle escapou en China , onde «só» puido ser cuarto. Gómez Noya gañou ese día en casa de Brownlee, que entrou 'KO' na meta de Hyde Park e pechou a súa axuste de contas deportivas co outro deportista que ostentaba un dos títulos que, por méritos propios, reclamaba.
Tras marcar por terceira vez consecutiva o mellor parcial na carreira a pé, o campión galego acabou segundo en Kitzbuehel (Austria), onde gañou o británico Stuart Hayes grazas a un órdago estratéxico no ciclismo. Estaba claro quen se converteu no gran dominador do torneo. Pero quedaba un ultimo obstáculo: o sistema de puntuación.
Para o resultado final sumaban catro resultados, máis o da Gran Final de hoxe, pero non máis de tres podían haberse obtido no mesmo continente. Como queira que Gómez Noya non puido estar ao seu nivel nas probas de Oceanía e Asia, debía borrar unha das europeas e 'cambiala' polo duodécimo posto de Seúl, onde lograra o seu único triunfo do ano Frodeno.
Así que Javi debía saír a gañar e tirar de calculadora despois.
Debía render a lume de biqueira en Budapest e esperar un fallo do alemán, a quen lle valía ser terceiro para gañar o Mundial.
Se Gómez Noya era segundo, Frodeno tiña que ser quinto. E se o de Ferrol acababa terceiro, o xermano non podía pasar de sétimo.
Frodeno fallou. Gómez Noya, non. Javi non falla case nunca.

Fotos e texto completo da reportaxe na Voz de Galicia.

30/8/10

Maratón de Chicago: 10-10-10

ORIGINAL CAMPAÑA DE MARKETING EN CHICAGO
Lleva el nombre de '10-10-10: La fecha para motivar’ y tiene objetivos benéficos.

'10-10-10: La fecha para motivar’ es el nombre de la original campaña de marketing que el Maratón de Chicago, junto con el Bank of America, ha lanzado de cara a su próxima edición, que este 2010 se celebrará el día 10 de octubre con 45.000 participantes en la salida. Aprovechando la curiosa fecha, 10-10-10 expresada en números, los organizadores han seleccionado 10 atletas residentes en el área de Chicago entre los cerca de 10.000 inscritos del maratón que correrán la carrera para recaudar fondos para más de 150 proyectos benéficos. Los 10 corredores tienen 10 historias que contar y 10 motivos diferentes para correr el Maratón de Chicago, en la que se espera que se recauden unos 10 millones de dólares en total para proyectos benéficos.


Texto y foto vía Marató de Barcelona.

21/8/10

Carreiras das Areas: correndo na praia de Carnota

Non sei se dicir “Que pracer participar nunha carreira sen ánimo competitivo” ou ben “Non competín pero tiven premio”. Explícome.


Desde febreiro co piramidal dereito cabreado pola caña que lle din. Tras visitar ao trauma, 20 sesións de fisio, 2 sesións de masaxe quiropráctico e unha sesión de físio-osteópata. Hai mes e medio que comecei, de novo, a trotar: nada de series, todas as costas parécenme portos de primeira categoría e as tiradas longas dos domingos son utopías case inimaxinables. Pois nesas estou cando saín, hoxe sábado ás 9,30 horas (cuestión de mareas), a participar na fermosa carreira das Areas de Carnota (cita obrigada dos meus veráns e oportunidade fantástica para saudar aos mesmos corredores da zona de todos os anos) Partín desde a cola do grupo para probar un novo xoguete (mini cámara de vídeo) con resultado negativo. Polo tanto amodiño, amodiño. A finais do primeiro quilómetro vou collendo ritmo e adiantando participantes. Na primeira baliza chego de 28, na segunda de 23. Vou moi cómodo, case ao trote. Gozo da carreira, da praia e das vistas. Adiántanme só dous atletas. No último quilómetro subo algo o ritmo, por aquelo de ver como responde a cadeira (non se queixou)


A sorpresa final foi que, sen esforzarme, quedei de 3º da categoría (1955-1965) e pensar que o pasado ano corrín todo o que puiden e non pillei premio…

16/8/10

¿Intento de fichaje?


El pasado domingo ,una representación del club se desplazó a la vecina Sada para participar en la carrera pedestre de aquella localidad,con un gran éxito de nuestras féminas, la keniata de Montrove y la baby-keniata Marta, y un gran esfuerzo del triatleta y el Furacán do Miño.
Al final de la competición cayó (accidentalmente) en nuestras manos una circular interna del Club de Atletismo Sada, en la que se expresa claramente la voluntad de fichar a cualquier precio a lo más granado del atletismo del eje Oleiros-Sada, es decir, a los miembros de nuestro afamado club.

Algo de ello debió llegar a oídos de nuestro presidente, al que visitamos tras la carrera y que hizo entrega en el acto de una "suculenta" prima a los cuatro participantes en la cita sadense, desmontando hábilmente, una vez más, cualquier posibilidad de motín ó reivindicación de sus esforzados atletas.
Pero, ojo, estamos en el punto de mira de otros clubes. Y el mercado se mueve...


6/8/10

Asamblea General Extraordinaria

CONVOCATORIA DE ASAMBLEA GENERAL EXTRAORDINARIA :


Por orden del Sr. Presidente se convoca a todos los miembros del club a una reunión que tendrá lugar el próximo MARTES - 17 a las 20,30 h. en primera convocatoria y a las 20,35 h. en segunda convocatoria (en lugar a designar,que podría ser la Cafetería Montrove),para tratar los siguientes puntos:

Punto 1 .- Elección del destino al que el mogollón panaderil viajará en el puente de Octubre del presente año. Cada uno llevará las sugerencias que estime oportuno,convenientemente documentadas como ya ha hecho el Sr.Souto en el día de ayer. Por falta de tiempo,no vale proponer Oceanía.

Punto 2 .- No hay.

1/8/10

Campeonatos de Europa: éxito en el maratón

Chema Martínez plata en maratón, Rothlin regresó para ganar
Con tres atletas entre los seis primeros, pues Pablo Villalobos fue quinto y Rafa Iglesias sexto, España ganó por K.O la Copa de Europa de maratón, que se disputaba simultáneamente.

El madrileño Chema Martínez dio a España la quinta medalla en los campeonatos de Europa al obtener la de plata en el maratón por detrás del suizo Viktor Rothlin, recuperado de la grave enfermedad que le tuvo durante seis meses apartado del atletismo el año pasado.
Rothlin, subcampeón de Europa en 2006, controló toda la carrera, saliendo a los ataques de sus adversarios y asestó el golpe definitivo en el km. 28. Llegó a la meta en 2h,15:31, seguido de Martínez (2h17:50) y del ruso Dmitriy Safronov (2h18:16) entre el público que abarrotaba el circuito de diez kilómetros.
Con tres atletas entre los seis primeros, pues Pablo Villalobos fue quinto y Rafa Iglesias sexto, España ganó por K.O la Copa de Europa de maratón, que se disputaba simultáneamente.
El calor (29 grados en la salida) y la humedad de Barcelona, cuyos efectos ya experimentaron los atletas en las tres pruebas de marcha y en el maratón femenino, inducían a los 64 corredores a no asumir demasiados riesgos.
Chema Martínez, abanderado español en la ceremonia de apertura, era el más ambicioso de los seis españoles. Octavo en el Mundial de Berlín 2006, el madrileño, de 38 años, había dicho que saldría a ganar. El veterano catalán José Ríos, el salmantino Rafael Iglesias, el extremeño Pablo Villalobos, el malagueño Javier Díaz y el barcelonés Ignacio Cáceres traían objetivos más modestos.
Rothlin, recuperado de la trombosis que sufrió en febrero del 2009 durante un vuelo a los Emiratos Árabes que se le complicó con una embolia pulmonar, se dejó ver desde la salida al frente de la carrera. En 2006 fue subcampeón de Europa y al año siguiente bronce en el Mundial de Osaka.
El primer grupo, con mayoría italiana y española, pasó el 5.000 en 16:35, a un ritmo cauteloso, aunque el italiano Ruggero Pertile y el austríaco Gunther Weidlinger empezaron a imprimir a la carrera un primer impulso que seleccionó ya a una veintena.
Chema, campeón de Europa en 2002 y subcampeón en 2006, las dos veces en 10.000, se mantenía en la segunda fila del grupo, con la experiencia adquirida en 14 maratones terminados. José Ríos, Rafa Iglesias e Ignacio Cáceres formaban también en el paquete delantero.
Los 10 kilómetros se cubrieron en 32:45. Al frente, el gigantesco campeón ruso, Yuri Abramov, que intentó la aventura en solitario, pero Chema le dio caza pocos minutos después y sugirió a Rothlin que le relevara. En el km. 15 (48:40) el suizo salió al ataque del ruso Dmitriy Safronov, un hombre de 2h11:15, pero Martínez respondió.
El tirón de Safronov dejó arriba un grupo de 11 con Chema, Iglesias, Ríos, Rothlin y el francés James Theury, nacido en Kenia, que pasó el medio maratón en 1h07:43.
El grupo, ante el ataque del ex keniano, quedó reducido a seis: Safronov, Chema, Iglesias, Rothlin, Theury y Pertile. El italiano Stefano Baldini, campeón olímpico en Atenas y defensor del título europeo, se retiró después de 23 kilómetros.
Por el km. 24 Safronov e Iglesias cedieron. En cabeza sobraba uno para el podio. Chema pasó en km. 25 en 1h20:09 y lanzó su primer ataque y descolgó a Pertile, pero un kilómetro después el español no aguantó el tirón de Rothlin, que primero se fue con Theury y luego solo, ya sin oposición, hacia la meta.
Martínez se recuperó, alcanzó a Theury y salió en busca de Rothlin. En el km. 30, el suizo (1h35:58) tenía once segundos sobre el español. Por detrás, Pertile había resucitado y alcanzó a Chema en el 32, pero sólo para ceder, otra vez, frente al madrileño.
Rothlin pasó el muro de los 35 en 1h52.12 con un minuto justo sobre Martínez. Pertile pasó, con calambres, a 1:38; Rafa Iglesias a 2:02, ya al límite de sus fuerzas, y Villalobos seguía acercándose hasta emparejarse con Pertile, pero el italiano conservó el cuarto puesto por delante del atleta de Almendrajelo, y de Rafa Iglesias.
Texto y fotos vía As.

30/7/10

Marató de Barcelona 2011


Como o Maratón de Madrid, o Marató de Barcelona para anunciarse emprega aos corredores do club. Nesta caso como non lles cedéramos os dereitos de imaxe só se atreveron a poñernos debaixo á esquerda (cabeza case branca coa camiseta azul sen mangas do club). Correremos o 6 de marzo do 2011 en Barcelona?



18/7/10

Gómez Noya volve trunfar

O triatleta ferrolán gana a cuarta proba do Mundial de tríatlon, en Hamburgo, tras vencer ao alemán Jan Frodeno.
O ferrolán Javier Gómez Noya, campión mundial no 2008, dobre campión europeo -2007 e 2009- e triplo vencedor da Copa do Mundo (2006-08) volveu brillar e gañou hoxe a cuarta proba do Mundial de tríatlon, en Hamburgo, onde derrotou ao campión olímpico, o alemán Jan Frodeno.
Gómez Noya, gañador de once probas da Copa do Mundo, inaugurou hoxe a súa marcadora nas Series Mundiais, que desde o ano pasado substitúen ao mundial nunha soa xornada, conquistado polo campión galego hai dous anos en Vancouver (Canadá).
Tras oito meses parado, por unha lesión na cadeira, Javi volveu competir en maio. Sen poder correr ben do todo, foi duodécimo en Seúl, na segunda proba das Series. En xuño acabou cuarto en Madrid; e fai dous fins de semana demostrou a súa liña ascendente ao capturar a prata no europeo.
Hoxe confirmou en Hamburgo o seu regreso á cima deste deporte, tras gañar con enorme claridade, por diante de dous monstros sacros, o alemán Frodeno -ao que, tras unha dura pugna na carreira a pé, deulle o golpe de graza na última das catro voltas- e o británico Tim Don, que subiron ao podio xunto ao ferrolán de Basilea.
O británico Alistair Brownlee, que o ano pasado protagonizou unha espectacular ascensión á cúspide, anotándose con autoridade a primeira edición das «Dextro Energy World Series», versión por etapas dun Mundial que ata entón se resolvía nunha só día, foi o gran ausente na proba disputada na cidade hanseática.
Ao mundial logrado o ano pasado, Brownlee, de 22 anos, engadiu fai dous fins de semana o europeo, título que celebrou en Athlone (Irlanda) logo de relegar unha vez máis ao segundo posto a Noya.
Con anterioridade, exhibiuse gañando a terceira proba do Mundial, en Madrid, onde reapareceu o mes pasado logo dun parón de tres meses, por mor dunha fractura femoral por tensión.
Pero Brownlee é inglés e quere gañar en Londres, onde o Mundial fará o vindeiro domingo a súa quinta parada, dous anos antes de que aí teñan lugar Xogos Olímpicos. Así que se saltou a proba alemá e deixou libre o camiño ao resto dos seus rivais.
Algo que para nada resta mérito á vitoria de Gómez Noya, que hoxe se tomou o desquite dos Xogos de Pequín, nos que Frodeno rouboulle o protagonismo, o día no que o galego estaba citado coa gloria e tívose que conformar co cuarto posto final.
E, de paso, tamén se sacou a espiña cravada hai tres anos en Hamburgo, cando, tras dura batalla, tivo que conformarse con prata e cederlle o título mundial a outro alemán, Daniel Unger.
Hoxe exhibiuse nunha proba na que o ruso Denis Vasiliev foi o primeiro en saír das augas do Binnenalster, o menor dos dous lagos que enche o Alster -río afluente do Elba, que baña a cidade-, no que se nadou sen neopreno, debido ás elevadas temperaturas reinantes en Hamburgo.
Frodeno -cuxa meta é ser o primeiro que une o título mundial ao olímpico-, saíu sexto, xusto diante de Gómez Noya, e ambos se meteron no primeiro corte, que deixou un grupo de trece no que viaxaba outro teutón, Maik Petzold, o neocelandés Bevan Docherty e os rusos Alexander Brukhankov e Dmitry Polyansky, que chegaron a Hamburgo encabezando a xeneral.
O grupo perseguidor enlazou na terceira das oito voltas ao circuíto -de cinco quilómetros- creándose un pelotón de pouco máis dunha trintena, coa maioría dos favoritos e no que entraron tamén o madrileño Ramón Ejeda e o conquense 'Josemi' Pérez.
Quizais consciente de que non ía gañar, Vasiliev aproveitou a ocasión para ser protagonista, arrincou na quinta volta e acabou así mesmo en primeiro lugar o segmento ciclista, xusto diante do estadounidense Marke Fretta e con quince segundos sobre o pelotón.
Ao que lograra unirse, logo dunha frouxa natación, Iván Raña, campión mundial en 2002 e que tras pasar un ano no ciclismo profesional retornou a 'o seu' deporte esta tempada.
A proba respondeu ás expectativas e nada máis baixar da bici, Frodeno e Gómez Noya formaron un cuarteto xunto a outros dous favoritos, os australianos Brad Kahlefeldt e Courtney Atkinson, aos que aínda no primeiro dos catro xiros -de 2.500 metros- uniuse o suízo Sven Riederer.
Na segunda volta, Javi tensou a corda e só lle aguantou Frodeno, que declarara que aparte do Mundial, o seu obxectivo do ano era gañar ante o seu público hoxe. No ecuador da carreira a pé retirouse outro dos candidatos, o neocelandés Bevan Docherty, que en 2004 foi campión mundial e prata en Atenas. E Raña víallas e desexaba para manter o tipo. Iván non tivo o seu mellor día e acabou a proba no posto 45, por detrás de 'Josemi', vixésimo oitavo, e de Ejeda, que acabou o trinta.
Consciente de que o alemán ten mellor chegada ao sprint, Javi aumentou o ritmo na última volta e acabou dándolle o golpe de graza a uns 1.500 metros de meta. Hamburgo festexou o segundo de 'Frodo'. Pero Gómez Noya volveu ser hoxe o mellor triatleta do mundo. O novo duelo con Brownlee está servido. O vindeiro domingo. En Londres.
Texto e fotos vía A Voz de Galicia.


2/7/10

Viaxaremos con Avinova

Imos proporlle ao noso estimado señor Presidente que a vindeira viaxe do club sexa con esta liña aerea. Non é polas azafatas senón pola limpeza dos avións.



Non deixedes de visitar o blog Sexismo publicitario.

6/6/10

Crónica dunha xornada poética: O Courel

Hai xente que pensa que nós, os atletas deste club só servimos para dúas cousas: correr e ir de festa. Para desmentir tal pensamento (lamentando que non nos poiderán acompañar os traballadores e os que andaban celebrando algún cumpreanos), e coma una homenaxe a Uxío Novoneyra, o pasado sábado 5 de xuño, marcharmos a recorrer as terras do poeta do Courel, ese gran home de verso pequeñno pero intenso, ese poeta que nos deu coñecer toda a toponimía da serra, aquel que na súa obra Os Eidos escribira…

COUREL dos tesos cumes que ollan de lonxe!
Eiquí síntese o pouco que é un home…

Tras viaxar con ceo cuberto, chuvia e néboa, chegamos ao Cebreiro (mentres agardamos polos moteiros) e apreciamos como a néboa ía ficar sempre debaixo de nós.
O obxectivo da mañá era pasear pola Devesa da Rogueira, espectacular fraga onde as haxa pero sen facer a subida desde Moreda senón desde o Alto do Couto. Volvemos cometer o erro de deixar a Sobrinoff encabezando a andaina (en realidade non o deixamos senón que foi el que tomou a iniciativa, deixando ás persoas que coñecíamos o camiño máis atrás) polo que houbo que estar atentos aos seus erros nas eleccións dos camiños. Tiñamos que chegar ata a Fonte do Cervo ou da Fame onde apreciamos como a auga pode ter dúas características distintas. Sen dúbida a heroína da mañá foi Elena, non houbo costa que puidera con ela. A natureza inundounos coa súa potencia: acivros, faias, carballos, bidueiros, castiñeiros, erbedeiros... E o silenzo... Paseo IMPACTANTE.



E a Natureza:




Como é habitual no club e tras buscar na nosa GUÍA RAULÍN, achegámonos ata O Pontón onde tiñamos reservado un pouco de xamón da zona, churrasco, leituga e tomate (non había pataca fritidas). A pesar da oposición do de sempre tomamos queixo fresco con mel e torta de castañas ademais de café e licores (mel, herbas e café) Tras o xantar gozamos un pouco do lugar: o coidado nas obras e a fermosura da paisaxe. Antes de continuar o noso recorrido a sorpresa do día: a nosa FORMIGA ATÓMICA (José María dixit) cumpriu o anceio de ir en moto.





Polo serán a primeira parada foi en Vilar. Paseo pola aldea e visita ao castro (INICIARTE xa fixo unha entrada ao respecto).

En Vilar:



Despois descenso ata o Lor para chegar a Froxán. No río, e tras 25 minutos de descenso, os nosos condutores regresaron polos vehículos mentres que as donas e o cronista continuamos ata Froxán. Polo camiño de subida probamos os amorodos silvestres, pequenos pero moi saborosos. Chegados a Froxán paseamos pola aldea, descansamos e comimos unhas cereixas recén collidas da árbores.



Cando chegaron os homes fomos ata Vilamor onde había una feira de artesanía. En realidade o que fixemos foi merendar con sidra asturiana, chourizo, cecina, queixo e touciño para logo visitar a fervenza.
A última parada da xornada foi en Quiroga para probar as augas do río Lor.













Remataremos coas palabras de Novoneyra:
Irei un día do Courel a Compostela por terras liberadas?

19/5/10

Triatlon a golpe de lunes

El Día das letras galegas fue festejado por nuestro Triatleta con su participación en el Triatlón de A Coruña. Mientras ponía a toda su familia a currar como "stewards", el mencionado plurideportista se lanzó al agua, sufriendo un pequeño percance que le puede pasar a cualquiera de los que frecuentamos esta disciplina deportiva: se le cayeron las gafas, detalle sin importancia si viese algo sin ellas, pero como quedó patente en la sala de vapor de los Baños árabes de Sevilla, sin las graduadas anda más perdido que Stevie Wonder en el cuarto oscuro. Salvado este escollo, nos ofreció su habitual dosis de pundonor, aún sin cosechar un resultado tan brillante como hubiese deseado. Una muesca más en su currículum.

Es de justicia destacar la gran actuación de Dani, que tuvo tiempo para ir saludando a los que lo animábamos. Su progresión hace peligrar la hegemonía de Trialberto, que jugó en el grupo de los all stars y llegó en una posición intermedia, en medio del gran nivel de los participantes.

Además de la Keniata de Montrove y de la "pequeña" Martita, se asomaron por allí el Maestro y su jefa y el Furacán do Miño, para animar incansablemente a nuestros compañeros deportistas. Enhorabuena a todos los premiados.

Crónica del Club Triatlón Coruña.

Resultados del V Triatlón de Riazor.

12/5/10

Sevilla 2010: una panda con "duende"

Dentro de las actividades lúdico-festiva de nuestra querida institución atlética, el pasado fin de semana el Presidente tuvo a bien invitarnos a pasar unos días en Sevilla (la invitación era exclusiva para la sección atlética, la única que aporta trofeos, y no para la futbolística).

Tras una hora de espera en Alvedro, aterrizamos en Sevilla a las 01 horas del sábado. Los diecisiete integrantes de la expedición depositamos, ruidosamente, las maletas en el hotel seleccionado y nos dirigimos al inspeccionar la noche sevillana. El general Sobrinoff, de ahora en adelante conocido por don Andrés (le tendrá que dar las pertinentes explicaciones a su santa esposa coruñesa…) nos hizo una selección de sus lugares preferidos. Está claro que cuando él (sólo él) está en la Hispalis frecuenta unos lugares y unas compañías “especiales”. El Presidente disfrutó enormemente con la visón del paisanaje noctuno.

A la mañana del sábado nos levantamos con la noticia de que teníamos Alvedro cerrado, por culpa de no sé que cenizas volcánicas, y que hasta el domingo no se sabría si abriría. Por lo tanto, a relajarse y disfrutar de la ruta marcada por Sobrinoff, uy, perdón, por don Andrés: Catedral, Giralda, Barrio de Santa Cruz, comida, cervezas, rebujitos (una jarra y luego otra y luego …) Tarde relajada, Palacio de san Telmo, Universidad, Reales Alcázares. Hasta el Barça quiso vernos por las calles sevillanas y se acercó por nuestro paseo vespertino.

Para terminar la tarde nos adentramos en los baños árabes donde el silencio era una norma y digo “era” en pasado. La alegría, la cordialidad y la camaradería no conjugan bien con silencio. Hubo quien se hizo unos largos, quien chapoteó, quien se dedicó a localizar parejas y quien se metió en donde no cabía. Total, que tras hora y media de relajación salimos todos agotados de descansar.

Para cerrar el sábado sólo tendríamos que desplazarnos “unos cinco minutitos” hasta la cena árabe reservada. Ya es por todos conocido que a don Andrés el tiempo y la distancia no se le dan bien ya que para él todo está próximo en el espacio y el en tiempo (en las carreras también suele calcular mal dónde se encuentra la meta puesto que tarda bastante en localizarla) La cena… a la altura de casi todos los comensales (no reproduciré alguno de los comentarios realizados por el Presidente por si alguien educado lee esta crónica) Tal fue así que la cocinera salió a saludarnos siendo respondida por dos calurosos aplausos.

Y otra vez a por la noche sevillana, a probar los gin-tónics en otros locales. El resultado de la educación sentimental de nuestro querido patrocinador fue muy positivo: sólo puede mejorar, el futuro le espera (pasado casi no hay)

Amanecimos el domingo con Alvedro cerrado hasta las 11 horas. Desayunamos espléndidamente en el lugar seleccionado por nuestro explorador ferrolano (al allegado de Lugo y compañía aún no le hemos encontrado utilidad práctica), con la ausencia de una pareja (la de siempre, la que nunca es la primera, la que más disfruta de la cama). Horas de incertidumbre estudiando las posibles alternativas de regreso. Teléfonos móviles trabajando a tope. Los contactos funcionaron plenamente por lo que tocaba relajarse hasta media tarde. Tras la experiencia en Koblenza (los últimos en embarcar) ya nada malo no podía suceder. Somos una panda con "duende"

Paseo hasta el Museo de Bella Artes. Gran cola para acceder. Afortunadamente el combate artístico previsto y para el que alguno de los contrincantes estudió robándole horas al sueño, no se produjo y las aguas de río que pasa por Sevilla (¿cual era?) no se tiñeron de rojo. La confrontación histórico-artística no pasó de algunas pequeñas escaramuzas y un gran intercambio de saberes. Que conste que además de correr también conocemos algunas cosillas… Paseo hasta el Parque de María Luisa y la Plaza de España. Comida en el Barrio de Santa Cruz. Y paseo de regreso al hotel con “paradiña” técnica al borde del río, frente a la Torre del Oro.

Como Míster “Dame 50 euros” no quiso gastarse todo el fondo, nos regaló una botellitas de vino en el aeropuerto. Vuelo de regreso sin incidencia. Llegamos con lluvia y frío. Falta de organización en la recogida de vehículos y a dormir…

¿Qué nuevo destino nos preparará el señor Presidente?



2/5/10

California: territorio para entrenar

Una de nuestras atléticas parejas se fue hasta California para hacer algunos kilómetros... cambiaron a Ponte do Burgo por otro, buscaron una cárcel para el Presi, ejercieron de vigilantes de la playa... vamos que esto de ser atleta-fondista de élite es durísimo.