30/12/07

AFORTUNADOS: III Carreira Fin de Ano Mugardos

BubbleShare: Share photos - Print Christmas Coloring Pages.

A media ducia de corredores do club que participaron na III Carreira de Fin de Ano Mugardos-Ares-Mugardos, séntense afortunados.

Afortunados porque o Presidente interrompeu o seu traballo matutino para vir despedirnos.
Afortunados porque o Patrocinador puxo a disposición dos atletas un autobús que por cuestións prácticas foi rexeitado.
Afortunados porque tivemos un tempo magnífico para gozar da nosa afición.
Afortunados porque, a pesar da nosa idade, rematados todos sen percance algún.

Pero a fortuna nada tivo que ver no sorteo celebrado tras rematar a carreira. Que dous dos nosos atletas recibiran premio é tan só unha cuestión de xustiza.

De xustiza porque o ano pasado non nos tocara nada.
De xustiza porque xa ía sendo hora de recibir algún agasallo.
De xustiza porque como non viña Pili non repartían premios.
De xustiza porque o merecemos.

Xa están aquí os resultados.

18/12/07

VI Lugo Monumental: Quen dixo frío?


Porque un home sen palabra, nin é home nin é un farapo de gaita, o señor Presidente do club, cumpríu a súa e agasallou aos atletas cuns magníficos forros polares antes da carreira VI Lugo Monumental
.

Grazas señor Presidente.

Sen o seu agasallo teríamos pasado moito frío, mais a quen lle importaba correr con cero graos (nin frío nin calor) se tiñamos na meta esperándonos uns forros polares extraordinarios?

E que forros, donas e cabaleiros, de cor laranxa. Inconfundibles, chamativos, puro márqueting para a Panadería d´Osedo.

A carreira... coma sempre. Os de diante correron moi rápido pouco tempo e os de atrás correron moito tempo amodiño. A Keniata de Montrove... primeira da súa categoría (foi atleta máis apoiada polo seu club durante a entrega de trofeos)

Do excelente xantar só comentar que don Francisco foi “acosado”, literalmente “acosado” por persoas alleas ao club que, sen facer os méritos necesarios, pretendían aproveitarse da nosa boa situación en equipamento.

Sobre a noticia de demisión... ná de ná. Haberá que convocar unha xunta extraodinaria e debater a cuestión.

Para saber os resultados, clicade
aquí.

3/12/07

¿Qué falta en las carreras?



¿Qué falta en las carreras?

Unos, por viajes para correr por los Campos Eliseos; otros, por creer que todavía no están para esta distancia que les permita correr y dar un grolo de agua; algunos por problemas de dodotis. Pero aún así algo importante falta, ¿qué será?.

Después de meditar, lo que me permite mi deteriorado cerebro, creo que lo tengo: falta la agresividad y sufrimiento que aporta nuestro sufrido farmacéutico veloz, las carreras no son lo mismo sin sus partes de averías finales pero siempre feliz de acabar como sea, máxima que ha cuajado en el equipo siguiendo al pie de la letra esa consigna nuestro diésel favorito, que en una demostración insuperable de sacrificio en la última carrera de Ourense se arrastró los últimos 5 km. (eran 10) con el gemelo seriamente perjudicado pero acabó (algunos dicen que la motivación del cocido y el baño en la chavasqueira también influyó).


Así que sirvan estas palabras como sentido homenaje y reconocimiento a nuestros dos importantes atletas, desando que se reincorporen lo antes posible al plantel de la marea azul.

Hai que escoller titular


Escollede titular:

De marea azul a ondiña azul”: desde a numerosa participación no club nas carreiras de Santiago e Ourense pasamos a tan só tres participantes na Media Maratón de Ferrol (XXII Memorial Adolfo Ros. Volta á Ría) Que pasou?
É que o Patrocinador non vos adiantou as dietas para viaxar a Ferrol e xantar no Muiño do Vento de Fene?
Cando pensades lucir as camisetas que con tanto cariño e traballo adquiríu o Presidente?

Probando, probando”: Tras un duro verán, con lesións nos tres representantes do club na carreira, os nosos atletas desexaban coñecer o seu estado físico. Os obxectivos fican aínda moi lonxe mais cómpre ir adquirindo as sensacións de carreira, repasar ritmos, controlar sensacións, lembrar que se pode sufrir...

Para coñecer os resultados clicade aquí. A destacar que o club segue mellorando, ano a ano, o seu tempo nesta distancia.


Fotos: Elyana

19/11/07

Da Chavasqueira ao Roupeiro




Unha senlleira representación do club desprazouse o pasado domingo, 18 de novembro, ata Ourense.
Domingo soleado e xélido. Ás 10.00 horas había –3.5 graos. Que era prudente facer?...

As termas da Chavasqueira son un conxunto de pozas de auga quente natural á beira de río Miño. Forman un pequeno remanso de paz no medio dun ambiente competitivo provocado pola carreira popular de San Martiño. ¿A quen lle pode interesar participar nesa proba cunha temperatura por baixo dos cero graos cando na Chavasqueira estábase coma nun paraíso? Contrastes de temperaturas: auga quente, auga fría; augua quente, baño no Miño. ¡FANTÁSTICO!

Ademais estas termas contan cunha fauna peculiar: as donas do lugar (experimentadas señoras, ¿tal vez viuvas?) que dominan todos tipo de situacións e que non perden detalle das actitudes e dos comportamentos de persoas alleas (¡que gañas tiñan en coñecer completamente o corpo espido de Blas!, ¡como a envexa lles incitou a criticar o corpo espido de Pili!)

E para xantar... Ourense. O restaurante O Roupeiro é un local de visita obrigada (desde Carlos Casares a Moncho Borrajo teñen agradecido as horas alí pasadas). Non é posible superar o seu cocido, nin en calidade nin en abundancia.
E, con perdón do Comensal Austero, o seu leite frito e as cañas recheas de cremas son deliciosas (alguén tivo que rematar forzadamente as que ían quedando pola mesa) Rematouse o xantar con licor café, augardente de herbas, cafés e gotas (ou chorros ¿eh Pili?). E como sempre, e para dar a nota, alguén tivo que tomar unha bebida dixestiva (¿?) que, nesta ocasión non foi menta con anís, senón algo máis forte.



30/10/07

Resultados XXX Carreira Pedestre de Santiago


Posto Tempo Dorsal Cat. Ritmo/Km Paso interme.


ANTONIO MARTINEZ
295 00:47:20 200 M 03:48 25:38

PILAR CAINZOS
768 00:52:27 199 H :4:12 28:00

JULIO J. SOUTO
770 00:52:27 204 M 4:12 27:58

ROBERTO VARELA
931 00:53:45 203 M 04:18 28:25

BLAS RODRIGUEZ
958 00:53:56 184 M 04:19 28:43

MIGUEL PAN
2030 01:02:24 185 K 05:00 33:20

JUAN CARLOS RODRIGUEZ
2224 01:04:46 201 M 05:11 34:53

ALVARO GARCIA
2550 01:11:10 182 M 05:42 37:54

RAUL SOBRINO
2551 01:11:10 202 M 05:42 37:54

TERESA GONZALEZ
2552 01:11:10 183 I 05:42 37:54

29/10/07

XXX Carreira Pedestre de Santiago: A MORRO

Crónica de la XXX Carreira Pedestre Popular de Santiago.
Autor: El Maestro


A MORRO
En una mañana fresquita nos reunimos en el lugar habitual de encuentro los 10 componentes del equipo que íbamos a participar en la carrera de Santiago. Nos dividimos en dos coches, los que participarían estrictamente en la prueba y regresarían de vuelta y los que ¡¡ aprovechando que en la zona de Santiago hay buenos restaurantes!! Dedicarían unas horas a reponer fuerzas con unos sabrosos platos.

Durante el viaje, y como es habitual, se rememorizan anteriores ediciones de la prueba y comentamos dificultades de los diversos tramos, tiempos realizados, etc ¡¡ y por supuesto hablamos de VITE!! ¡¡ COMO NO!! Nuestra querida cuesta que tanto cuesta.

Al llegar , y después de la aplicación de diversos productos para amortiguar dolores y calentar músculos al tiempo que se comentan los diversos padecimientos “tengo tocado el gemelo” “pues a mí me duele el iskio” etc. (cada vez son más las molestias, aunque dicen que el deporte es sano).

Una vez preparados, colocados los chips, etc. nos dirigimos a la zona de salida y disfrutamos del tremendo ambiente que se genera alrededor de esta prueba, gente de toda Galicia e incluso de Portugal, por no hablar de los negritos habituales.

Cuando dieron el pistoletazo de salida, los más apresurados del club, (¡¡¡ siempre a toda pastilla!!!) la keniata de Montrove escoltada entre otros por su marido “el tabletas” (por los abdominales) , el cronista oficial (que le encarga la crónica a otros, aunque él es el que figura en nómina) el pluri-poli-deportista Blas, ¡¡e como non!! o amigo Roberto. Todos ellos (culos de mal asiento que non paran quietos) se dedicaron a tirar los pronósticos por los suelos y batir records de anteriores pruebas. ¡¡ Vamos que a los demás participantes, la sufridora Teresa, su cónyuge, el comensal austero, y un servidor que disfrutamos del paisaje y vamos saludando a todo el personal, que tiene a bien animarnos a lo largo del recorrido, nos parece fatal que los individuos anteriormente citados tengan tanta prisa (aunque ya nos gustaría correr tanto).

Merece mención especial ayer el amigo Miguel que se estrenó en esta prueba y que parece que le está cogiendo gustillo, aunque le limite un poco las juergas del sábado.

Mientras todo esto ocurría, nuestro querido presidente asesorado por Fran, regresaba de establecer durante el fin de semana relaciones internacionales con el Reino Unido. Parece ser que la visita a ese país dio los frutos deseados, quedando muy satisfecho de los estupendos “monumentos” visualizados tanto de de día como de noche; aunque no quedaron todos los puntos atados, por lo que cuenta tener que realizar otras incursiones a este país y afianzar alianzas.

Echamos de menos al amigo Chema, que aunque siempre se nos pierde en la salida y reaparece a lo largo de la prueba, esperamos que para la próxima ya esté dando guerra, ya que es un buen combatiente.

Tras acabar la carrera la mitad del club se fue a duchar (qué hicieron los restantes atletas lo dejamos a interpretación del lector). Por fin, los atletas masculinos se pudieron duchar con agua caliente, mientras que la esposa de su marido tuvo que probar el líquido elemento en estado casi sólido.

Posteriormente, degustaron unas merecidas cañas en el Franco compostelano. Tras las mismas fueron a probar el último restaurante incorporado a la GUÍA RAULÍN. No hubo queja. Los miembros del club y allegados degustaron cuatro solomillos de cerdo ibérico y tres chuletones.

Pero al llegar a los postres y el café... se rompieron los moldes del club. Mientras el Comensal Austero continuaba con su indecente costumbre de no tomar postre (alguien tuvo que comer su ración) y sí su menta poleo con gotas de anís, la sorpresa general cundió cuando doña Teresa caixagalicia también pidió su menta poleo con gotas... gotas que bebió A MORRO, ni tan siquiera tuvo la consideración, como su esposo, de mezclar los dos líquidos. ASÍ NO PODEMOS CONTINUAR.

Un abrazo a todos.

12/10/07

Crónica de 10Kilómetros de A Coruña


ATLETAS DE PANADERÍA DE OSEDO EN CORUÑA 10.

El pasado domingo, 7 de octubre, se celebró en Coruña la 1ª edición de la carrera popular Coruña 10. Sobre una distancia de 10.000 metros y con un recorrido que comprendía una parte importante del paseo marítimo de la ciudad herculina, se presentaron alrededor de 900 atletas, lo que constituye una cifra prometedora teniendo en cuenta que se trataba de la primera edición de esta carrera popular y la coincidencia con otras pruebas atléticas en Pontevedra y Ourense, que sin duda restaron participación a la prueba coruñesa.

El resultado de la prueba creemos que se puede considerar como satisfactorio porque todos los participantes pudimos comprobar que se trataba de u circuito muy rápido ( personalmente considero que es el más rápido de Galicia ). Esta rapidez del circuito se notó especialmente en las marcas, no sólo de los atletas profesionales (africanos, portugueses y gallegos), sino también de los atletas populares. Dentro de los atletas profesionales, destacamos la marca de la chica keniata (de Kenia, no de Montrove) que se clasificó 4ª en la General, sólo superada por tres hombres y obteniendo una marca entre las veinte mejores del año.

Entrando en materia, en lo que a la participación de los atletas del Club Panadería de Osedo se refiere, debemos de destacar en primer lugar la actuación de Pili con una marca extraordinaria de 41 minutos (mejor marca personal en 10.000 metros, 2ª clasificada en su categoría y 12ª en la General Femenina), sin duda ayudada por sus dos escoltas (Julio y Antonio) que ralentizaron ligeramente su ritmo, sin duda por la altura de la temporada en la que estamos y por sus precauciones ante un verano complicado para ambos por las lesiones. Tanto Antonio como Julio quedaron u poco lejos de sus mejores marcas, pero tenemos que esperar a Santiago y quizás a Ourense para ver a estos dos compañeros en su mejor momento.

Otro compañero que mejoró sustancialmente su marca fue Roberto con un tiempo ligeramente por encima de los 43 minutos. Insistimos en que estamos a comienzo de temporada y que por ello la marca es muy buena ya que faltan algunos engranajes por ajustar. Otro factor a tener en cuenta para valorar la marca de Roberto es lo duro que fue para él el verano en el plano gastronómico y enológico durante su estancia en Melide, donde nuestro compañero se ve “ constreñido “ continuamente a la participación en cuchipandas y rondas de vinos (algunos días en doble sesión, matutina y vespertina).

Otros compañeros a destacar son las dos nuevas incorporaciones al Club, Fran Maceiras y Miguel Pan (amigos de marcha ambos de nuestro querido presidente ausente por razones laborales de la carrera, extremo éste a considerar más como negativo que como positivo como más adelante expondremos ). Sus marcas podemos considerarlas buenas o muy buenas (47 minutos Fran y 50 Miguel), sobre todo si tenemos en cuenta que cayeron en la trampa tendida por su amigo nuestro presidente, ¡Parece mentira¡, ¡Que irresponsabilidad) en forma de salida nocturna con copas y compañía femenina hasta altas horas de la madrugada. Le parece bonito Sr. Presidente? ¿Es este el ejemplo que se debe de dar a dos jóvenes atletas que se acaban de incorporar al Club ¿Qué impresión van a tener de nuestro club estas jóvenes incorporaciones ¿Qué plan les vamos a proponer en las próximas competiciones : más copas, marcha y mujeres?. Reflexione Sr. Presidente. Usted preside un club serio, cuyos miembros nunca salen de noche, ni toman copas, de las mujeres mejor no hablar, antes de las competiciones. Después de las carreras, ya es otro cantar.

En el cuarto grupo de participantes del club, se presentaron Teresa, Álvaro, Juan y un servidor (el cronista) que se tomaron la carrera sin grandes pretensiones e intentando disfrutar de un bonito recorrido con una temperatura muy buena, saludando a sus amistades (muchas gracias a Marta, la niña de Pili y Julio, por sus ánimos) y observando el mundo de las carreras populares desde una óptica que no pueden vislumbrar los atletas preocupados por sus marcas. Así asistimos a una interesante relación sentimental de dos atletas (chica y chico, que no haya malentendidos) que se pasaron ligando toda la carrera (sobre todo él, que se pasó la carrera si parar de hablarle a ella y de darle ánimos). Nuestro grupo de cuatro estuvo durante un tiempo reflexionando sobre cual sería el desenlace de la plática (ciertamente unilateral) y de los ánimos. Parte del grupo se mostraba partidario de una despedida del tipo : “ Fue estupendo correr contigo, eres muy simpático, un día de estos te presento a mi novio y tomamos unas copas… “, y otra parte sostenía que tanto trabajo debería de tener su recompensa. Al final, fueron estos últimos los que tuvieron razón y, a la conclusión de la prueba, la atleta y el atleta se fundieron en un emocionante y amoroso abrazo. ¡ Que bonito y que romántico ¡. El mundo del amor y el del deporte una vez más unidos.

Una mención especial en la presente crónica merece la participación de nuestro buen amigo y compañero de club “ El farmacéutico veloz “ que lleva unos meses alejado de la competición y a quien la organización de la carrera obsequió con el dorsal 200 (como el número de su farmacia en el Colegio Profesional) y es que nuestro compañero es una institución hasta en la Federación Gallega de Atletismo. Ausente de la competición debido a una lesión que se prolonga más de lo que a él le gustaría, estuvo presente en diversos lugares de la carrera, animando o incluso vacilando con sus compañeros, pero es bueno que no pierda el contacto con la competición porque muy pronto se reincorporará y nos dará sorpresas agradables, ánimo y te esperamos pronto, Chema.

Hasta la próxima carrera a todos.
Vuestro amigo “ El comensal austero"

Reportaxe fotográfica Coruña A-10

Fotógrafo: Chema, "EL Farmacéutico Veloz"

10/10/07

Coruña A-10



O foreiro de Correr en Galicia "Picapiedra" colgou este video na rede dos 10 quilómetros da Coruña. Os primeiros representantes do club (2 muller clasificada da súa categoría) entran aos cinco minutos do video.

6/10/07



Una vez publicados con carácter oficial los resultados del XXVI Marathón Popular de San Xoán Piñeiro (Mugardos) celebrado el pasado 15 de setiembre, el gabinete de prensa del Club tiene el orgullo de informar que nuestra atleta estrella, LA KENIATA DE MONTROVE, consiguió el primer puesto de mujeres.
Su tiempo fue de 47.52¨ en una distancia de 11.300 metros con lo que su media es de 4.14¨/kilómetro, habiendo realizado gran parte del recorrido por debajo de 4 minutos/kilómetro.
FELICIDADES

1/10/07

¿Donde está el límite de la Keniata de Montrove?

Después de la exhibición que nos ofreció a los que estábamos mirando en la carrera de Mugardos, primera mujer, primera de su categoría, primera en las cervezas post- carrera, primera en echarle una bronca al maestro para que deje de fumar y retome su vida deportiva y primera en aguantarme.... decidió probar suerte en Madrid y, como no podía ser de otra forma, ya dejó su huella de cara a próximos escarceos por la capital.
Me centro en los hechos, después de pasar unos días en Madrid siguiendo su dieta habitual de deportista, comidas a base de morcillas, arroces y de cenas en Thailandeses y demás restaurantes de comida "sana", regadas de vino, cava y cerveza (es increíble como se desenvuelve en cualquier terreno), nuestra campeona se levantó el domingo para participar en la carrera popular organizada por el BBVA (siento introducir esta publicidad) que discurría por las calles de Madrid con una distancia de 5Km. Para este evento en el que participaron 2.500 personas , se propuso como meta bajar de 4 min. km., es decir, cubrir la distancia en menos de 20 min.
La carrera comenzó a las 9 de la mañana, con una temperatura agradable para esa hora, en la salida, confiada en su preparación física y mental, se colocó delante para no salir encerrada y ....pin, salida, rápidamente se sitúa en un lugar idóneo para correr sin agobios, fundamental con tanta peña, aunque el arrancar duro no le va, aguanta el tirón y corre con soltura baja por la Castellana dirección Plaza del dr. Marañon y va entrando en calor, pero claro, ya van dos km. cuando se le ve que va más animada, solo le quedan tres para machacar, pero eso no le priva de corresponder a los aplausos del público congregado, aunque más comunicativo con los nativos se muestra el pringado que corre a su estela, ánimo compañeiros les grita a unos de la CNT, los cuales le miran diciendo ?ese mamón es de comisiones o UGT seguro?, saluda a las mujeres, y casi se despista cuando en Alonso Martínez la campeona le recuerda que se deje de mariconadas y a correr, se acerca a la Glorieta de Bilbao y se fija en los escapartes de Massimo Dutti y Zara que están a la altura del Corte Inglés de Princesa (menos mal que era domingo y estaba cerrado y ya había visitado a Carolina Herrera la víspera, como duele la Visa), y en eso un super prigado en la cuesta abajo final se le acerca para darle ánimos , que inútil, es fulminado en los metros finales, aunque en ese momento nos pasa una rubia y nos hace perder un puesto, se embala a la meta, aún hay fuerzas para la parte final y traspasa la meta parando el crono en 0:18:57 , 3´47´´ el km., que acojono.
Al final fue octava mujer, quinta de su categoría, a 44´´ de la primera, que también era veterana y a 20´´de la tercera de su categoría, dicen que no quiso apretar para repartir premios, se conformó con la primera de su categoría del BBVA ( lo siento de nuevo por los amigos de la competencia) , no quería acaparar todo para que no la marquen para su próximo reto LA MARATHON, ¿Dónde está su límite?.

30/9/07

Triatlón de Oleiros

Crónica "interesada" de la Keniata de Montrove sobre la participación del triatleta del club en el Triatlón de Oleiros:




"El campeón estuvo dudando hasta última hora si participar por la lesión de su rodilla, pero lo empezó y una vez metido en la batalla todos sabíamos que no pararía hasta llegar a la meta, aunque fuese con la pierna en brazos. Su actuación fue espectacular, y no me ciega el amor, en el agua se comportó dentro de sus registros, en bicicleta logró alcanzar a sus competidores más cercanos y en la carrera marcó las diferencias dejándolos atrás. Al llegar a meta, no había más que ver su cara!!!! Se lo merecía después de haber tenido tan mala pata con las lesiones esta temporada".

21/9/07

Visita a Asturias




El fin de semana pasado una nutrida representación del club visitó el Principado con la malsana intención de evadir divisas y satisfacer su ilimitada gula. Dicho y hecho , a lomos de una amplia furgoneta y con el comensal austero portando un dossier del grueso de la guía telefónica de New York con todo tipo de establecimientos para comer y beber , pernoctaron viernes y sábado en la capital astur , en plenas fiestas patronales, dando buena cuenta de litros y litros de sidrina y toneladas de fabes con morcilla y chorizo. Con visita cultural incluída , en la que el mencionado gastrónomo demostró sin rubor que es el más pelota de la clase pese a los reproches de sus compañeros de viaje y hasta de su santa esposa , pasaron un divertido week-end , quedando emplazados para repetir en un futuro cercano pero ya en compañía del resto del equipo , que en esta primera excursión no pudo , por diversas razones , acompañarnos.

27/8/07

Rematou a tempada da Costa




Tras cumprir coa asistencia ás carreiras de Lira, Broña e Carnota, o Xefe do Gabinete de Prensa do Clube vai pasar polo taller (repouso activo e 20 sesións de rehabilitación)

A fermosa carreira de Carnota (6.400 metros) discurreu con marea chea polo que tivemos que correr por area seca e cun vento de 35 nos do nordeste (¿lembrades a Vig-Bay do 2006?) A pesar dos problemas de xeonllos (en plural) e de tan só levar 80 quilómetros o 25 de agosto (o ano anterior levaba a ese mesmo día, 195) o representante do club entrou de 12 (28.53´´) na clasificación xeral pillando o terceiro premio na categoría de Máster.

18/8/07

3º Cross de Broña


O sábado 18 de agosto, o Club Panadería D´Osedo enviou ao Xefe do Gabinete de Prensa a coñecer o Cross de Broña na Serra de Outes. Os catro quilómetros desenvólvense nun percorrido fermoso e duriño. A familiar organización merece o noso apoio polo cariño e entusiasmo que pon no seu traballo. Parabéns.
Resultado: 15.00'', sexto en veteráns (maiores de 35 anos) e 15 apro. na xeral (sobre un total de 55/65 participantes)
¡Quen non adestra non corre!

14/8/07

Carrera Popular de Oleiros

Queridos compañeros y amigos: Disculpad que interrumpa vuestras merecidas vacaciones , pero ayer sucedió un hecho inaudito por inesperado : ¡ JULIO GANÓ UN TROFEO ! . Sí,sí , no es una inocentada , ni es un trofeo de parchís , que es a lo único que creíamos que podía aspirar, es un trofeo de esos que gana la gente corriendo. Los hechos sucedieron ayer ,como digo. Mientras su esposa , la keniata de Montrove , y un servidor charlábamos animadamente en la puerta de su casa , vimos a lo lejos un coche negro que doblaba la curva, mientras el individuo que lo pilotaba hacía sonar estrepitosamente el claxon , al tiempo que agitaba por la ventanilla un objeto que (por sus reducidas dimensiones) no eramos capaces de identificar. Atónitos comprobamos que el conductor era el triatleta del equipo de los Pachuco´s boys y el tal objeto era ...un trofeo (!!!). Trofeo al tercer clasificado en la carrera popular de Oleiros. Desde aquí queremos felicitar al ex-pringao de la casa por su gesta y animarlo a que en el futuro siga llenando su ,hasta hoy, escuálida vitrina de premios.
P.D.: No se sabe el número total de participantes en el evento , aunque las malas lenguas dicen que quedó cuarta clasificada la señora que barría el circuito tras el paso de los "atletas".

12/8/07

Carreira a pe Mar de Lira



O responsable de prensa do Clube, ese mesmo que todos coñecedes porque sempre se queixa, sempre está mal, sempre lle doe algo, o mesmo que desde que lle amezou con cascar o xeonllo esquerdo (19-VII) e mentres non vaia ao traumatólogo (mandaralle parar e vinte sesións de rehabilitación) só fixo 17 quilómetros correndo (pero todos os día fai natación -1.250 metros- e dúas horas de bici -carreteira ou btt), atreveuse a participar na Carreira a pe Mar de Lira.



Resultado, mellorou un mínuto (29.11´´) con respeto ao ano pasado nos 7.350 metros, acadando o segundo posto dos veteráns e o sexto na absoluta, sobre un total de 35/40 participantes.

¡Non se merece o corpo que ten!


¡Vémonos o 25 en Carnota!


3/8/07

Círculo

¡Lume de viqueira, fume de carozo! Si, señor, así se corre para non mollarse.

Suso de Toro. Círculo. Da materia dos soños. Xerais, 1998, páx. 11.

¿Onde nos vería Suso de Toro para describirnos así?

29/7/07

La Maratón

-¿Qué significa todo esto? –pregunté, alarmada.
-Significa que va a tener que correr el maratón en Grecia, doctora.
-¿Cuarenta y dos kilómetros corriendo? –el tono de mi voz no podía sonar más agudo.
-En realidad, no –dijo la Roca, frunciendo la frente y apretando los labios -. Sólo treinta y nueve. He descubierto que la carrera que se corre hoy en día no se corresponde con la que corrió Fidípides en el año 490 antes de nuestra era para anunciar a los atenienses la victoria sobre los persas en las llanuras de Maratón. Según explica el Comité Olímpico Internacional en una de sus páginas web, el trayecto moderno de cuarenta y dos kilómetros se estableció en 1908, en los Juegos Olímpicos de Londres, y es la distancia que existe entre el castillo de Windsor y el estadio de White City, al oeste de la ciudad, donde se celebraron los juegos. Entre el pueblo de Maratón y la ciudad de Atenas, sólo hay treinta y nueve kilómetros.
Matilde Asensi. El último Catón. Madrid, Plaza& Janés, 2005, 38ª ed., pp. 301-302.
(Iste é o único parágrafo de interese do libro)

19/6/07

Acta da Asemblea Xeral Anual

Co obxectivo de pechar a tempada e celebrar a asemblea anual do clube, os atletas e as súas parellas foron invitados polo excelentísimo señor patrocinador a unha cea de confraternidade.

Durante a longa velada iniciada ás 20.30 horas do sábado, os comensais (nada austeros nesta ocasión) poideron degustar a calidade das empanadas do xa afamado forno da Panadería D´Osedo así como dar conta (¡que ben cortas o xamón Maestro!) dun impresionante cuarto traseiro dun ser desgraciado (hai que ser desgraciado, vivir para ser comido), o señor cocho. Que gran calidade e abundacia tivo a sobremesa (hum....) que mesmo chegou a provocar o feito insólito de que o noso Moisés (coñecido en crónicas anteriores como Comensal Austero) repetíu de forma reiterada bocados e bocados dos doces da mesa (¡quen o ía dicir de ti!)

Da abundancia das bebidas é mellor non publicar nada, non vaia ser que o xa respectado clube adquira unha inmerecida, á par que innecesaria, fama.

Foron excelentemente acollidas as persoas que tiveron a ben acompañarnos sen formar parte, aínda, do clube. Ista edición dixital non publica comentarios machistas, nin asume as opinións sexistas pronuncianadas por algún membro do clube sobre estas visitas.

Tras a interminable cea, e xa con algunhas ausencias, sendo as 01.30 horas do domingo, o señor presidente do clube deu comenzou á asemblea xeral ordinaria. A súa proposta de cargos foi aceptada con disciplina:
-Presidente de honra e socio fundador : O Maestro.
-Vicepresidente e Man Dereita: o que nin pilla nin durme fóra da casa, A. Valentín.
-Tesoreiro Milagreiro e Asesor Fiscal: o exComensal Austero, máis coñecido desde Allariz como Moisés.
-Capitana do Equipo: a que non deixa pillar nin durmir fóra da casa ao Vicepresidente.
-Xefe da Asesoría Médica e experto en productos dopantes: O Farmacéutico Veloz.
-Xefe do Negociado de Relacións Institucionais: o experto en atopar faltas nas prendas de Inditex, antes coñecido por Triatleta.
-Figura indiscutible: a que non sabe mercarse a roupa soa, anteriormente coñecida como a keniata de Montrove.
-Xefe do Gabinete de Prensa: o blogista.

Como segundo punto da orde día foi negociada duramente polo representante sindical do clube a adquisión de novas prendas deportivas que estean á altura dos resultados dos atletas. Por decisión maioritaria, demandouse a adquisións de forros polares para todos. Xa estamos fartos de pasar frío cando esperamos polo premios da keniata de Montrove. ¡Ou que deixe de gañar trofeos ou que nos abriguen!

Como terceiro punto da orde do día, o señor patrocinador e presidente (que forma de acumular cargos, jefe) propuso a designación dun capitán. Ista proposta debémola enmacar na súa liña de dividir e de buscar pelexa entre os sufridos atletas. Afortunadamente xente de máis idade tivo a ben facer a proposta de elevar a ista importantísima categoría, ao Maestro (¡que grande eres!), contando co apoio unánime dos presentes.

Finalmente, e antes de disolvernos baixo a chuvia, abordouse a cuestión do calendario da vindeira tempada. Designouse a proba dos 10 quilómetros da Coruña en outubro como proba inicial de entreno, e a Pedestre de Santiago como a do inicio oficial da tempada. Igualmente, insistiuse na importancia de facernos un clube internacional, correndo algunha proba en Portugal.

Sen máis asuntos que beber digo tratar, e sendo as 2,20 minutos do domingo 17 de xuño, levantouse a sesión.