Feliz aninovo 2012

Felicitación de Nadal do noso Presidente

Merri crismas e japi niu yiar

X Lugo Monumental 2011

Como os membros deste club, cada día máis gastronómico e menos atlético, xa temos unha certa idade (quen se inventaría este eufemismo tan insoportable?) lembrámonos ben da importancia historia daquelas verbas pronunciadas polo President Tarradellas “Ya soc aquí”. Pois ben, agora case poderiámolas dicir nós. 

Xa está aquí o señor Presidente. Xa está aquí a Keniata de Montrove. Fáltanos o Mestre, pero todo se andará co tempo. 

Cun frío menor ao que Lugo nos ten afeitos, case todo o club participou na carreira: o señor presidente (tras dous anos de ausencia), a Keniata de Montrove, o Farmacéutico Veloz, o Triatleta, Pura Vida, o Clandestino-Ilegal, o Comensal Austero e o Cronista. Ben é certo que tivemos algunhas ausencias na proba pero menos na mesa. 

Creo que todos rematamos contentos coa carreira realizada: o Presidente case acada o obxectivo que tanto tempo cacareou no seu feisbuk (terá que cambiar de adestrador?) A Keniata recuperou as sensacións e case colle podium e menos mal porque estamos cansos de pasar frío agardando polos seus premios (que mala é a envexa). O Triatleta fixo de perfecto escudeiro. O Farmacéutico Veloz luciu o seu corpo nas terras familiares. O Pura Vida cada día vai máis fino. O Comensal Austero abandonou ao seu pupilo (iso non se fai, home, non). O Clandestino-Ilegal fixo un tempazo (coma non adestra…) E o Cronista foi todo un cabaleiro. 

Na segunda parte do día parecíamos unha manifestación. A xantar un cocido (sopa, garavanzos, grelos, patacas, chourizo, botelo, costela, tenreira…), con bo viño. Mais non só os corredores/a senón case o club en pleno. E sempre acompañados por Mercedes e Fernando, membros honorarios do club. Se corremos oito… xantamos dezaseis. Para cumprir coa tradición, visitamos a confitaría Madarro e atenda de deportes Intersport.

Resultados

Trail do Río Fraga (Moaña)

Nuevo fin de semana y nueva carrera. Esta vez  comenzaba el nuevo circuito Galicia Máxica Trail Adventure con la carrera del trail de Moaña por el río da Fraga en  subida hasta el faro de Domaio.

Esta es su segunda edición con algunos cambios en el recorrido que la hacen más técnica, para un total de 17,5 km con 700 m de desnivel positivo acumulados. Y como el año pasada todo el recorrido lleno de barro debido a las lluvias caídas días atrás. En la salida 450 corredores, 200 más que en marzo de este año. 

En la salida para estirarnos un poco nos llevan hacia la playa para ya entrar en el sendero del rio, lo que significa carrera en fila de a uno y muchos parones,  así que tocaba salir delante y muy rápido , lo cual pagaría ya en el kilómetro tres, y es que el que es diesel no puede  correr como un Ferrari. Pasándolo mal con dolor en los tíbiales (demasiada actividad de montaña acumulada en la última semana) y un poco asfixiado hasta el quilómetro 7 donde empezaban las subidas duras. Se hacia lo que se podía, así que sufriendo y sabiendo que del km 11 a la meta todo seria bajar o llanear en el barro, terrenos donde me encuentro como pez en el agua. Al final 1:54 de tiempo lo cual estaba en mis previsiones de las 2 horas Después comida en el Mesón do Arriero dando cuenta de un buen pulpo a la plancha y un chuletón reponedor de proteínas… 

Por si algún día os acercáis a Moaña  con ganas de  caminar,  cerquita del polideportivo sale el sendero do rio da Fraga perfectamente señalizado y muy aconsejable sobre todo en primavera e invierno para disfrutar de las cascadas del río, podéis además alargar la ruta subiendo al faro de Domaio y disfrutar de unas espléndidas vistas de la ría de Vigo.

PURA VIDA

III Cros alpino Peña del Tren

"Bienvenidos al Infierno"

Y seguimos de carreras de montaña.  Esta vez tocaba una nueva en la zona de la Cabrera Baja en León cerquita de La Bañeza, el III Cross alpino Peña del Tren, que tiene el sugerente subtítulo de "Bienvenidos al Infierno". 

El Cros Alpino de la Peña del Tren salía de Torneros de la Valdería, muy cerquita de Castrocontrigo y consistía en 21,5 km. Y casi  1000 metros de desnivel positivo. A la salida, a las 11 de la mañana, ya teníamos un día esplendido lleno de sol y con un poquito de frío así que según salimos a empezar a subir, la gente  sale volando y yo me decía “será que voy mal o estos  la cagarán más tarde”, pués fue lo segundo. Después de una subida larga y constante, nos tocaban zonas de llaneo  con cambio constantes,  en plan montaña rusa. Yo cada vez me encontraba mejor y recuperando puestos. Beber y un poquito de gel en cada uno de los avituallamientos y llega la gran bajada para hacer el cabra… pero lo peor llega en el kilómetro 17 con un cortafuegos de casi un kilómtero y desniveles de hasta un 40%. Por allí estaba Rakel animándome. El resultado de la subida es que adelanto a varios y  solo me adelanta una chica,  pero al llegar arriba solo nos quedan 3 quilómetros de casi bajada hasta el pueblo y poco a poco voy cazando a más gente para llegar a Torneros después de 2:26 en el puesto 129 (273) y 28 (66) en mi categoría . 

Al llegar: bebidas, caldito, bollus preñados y de comida un guiso de patatas con costilla para culminar una muy bien organizada carrera. 
Cerquita de allí, para todos los interesados, hay una ruta deliciosa que sube al lago Truchillas, muy fácil para deportistas como los de nuestro club y que nosotros hicimos el día siguiente para estirar la piernas. Si ya queréis subir un 2.200 como el Teleno desde  Corporales  también os aseguro unas vistas magnificas. Nosotros lo subimos el sábado día 3 desde Molinaferrera en un entrenamiento de 21 km con 1200m de desnivel .

PURA VIDA

I Maratón A Coruña 42

Segundo lemos na páxina da Federación Galega de Atletismo xa foi presentado o I maratón da Coruña:

"Esta mañá tivo lugar no Concello da Coruña a presentación da I Maratón A Coruña 42. No acto estivo presente o Concelleiro de Deportes, D. Francisco Mourelo, o Presidente da FGA D. Isidoro Hornillos e a Directora Técnica da FGA, Dª. María Dolores González. A proba que se celebrará o 15 de abril estará incluida no calendario nacional e pretende convertirse nun dos circuitos máis rápidos de España nesta modalidade. A carreira transcurrirá nun circuito urbano, plano e moi rápido. Discurrirá por amplas avenidas e terá xiros suaves, co fin de non perxudicar o ritmo dos atletas. Constará de 3 voltas permitindo así unha mellor visibilidade por parte do público, dado que en algunha rúa poderase ollar a carreira ata en 8 ocasións. Paralelamente a esta carreira organizarase outra proba de 10 kilómetros homologados para aquelas persoas que non participen na maratón, permitindo así o disfrute do circuito e os aplausos dos espectadores que asistan ao evento".

Colocaron unha ligazón ao percorrido.

Motivación para correr

Algúns vídeos con certo interese:

8ª Maratona de Porto: uma boa corrida

ADESTRAMENTOS
Tras a mala experiencia mental da pasada Marató de Barcelona e apesares da boa marca (Pili, admito 3,02,40 como boa marca), o corpo e a mente necesitaban repouso: marzo e abril. Tras pasar a facer un arranxo de chapa e pintura (o piramidal semella non ter amaño posto que sigue molestando permanentemente), en maio decidín iniciarme, de novo, do mundo do trote “borriquero”. En paralelo tratei facer unha ou dúas sesións de ximnasio (Toni, cabrón)

Ademais volvín as competicións en Lira e Carnota, Pobra do Caramiñal, no dez mil de  A Coruña (37.30´´) e na media maratón de La Bañeza (1.22.15´´).

Alá por agosto, no cerebro volveu a idea de facer outra maratón como único remedio para que se curaran as feridas mentais de Barcelona. Escollín a de Porto pola súa proximidade xeográfica. As dez últimas semanas de adestramentos non foron tan perfectas coma na preparación do de Barcelona: os tempos das series non foron tan bos pero adestrei sen presión e sen tensión e, de feito, a cabeza estivo tranquila e ilusionada por volver a gozar desta proba e con gañas de demostrarlle ao cerebro que o corpo tamén sabe correr. Sen embargo fixen máis quilómetros…

As estatísticas destes meses de adestramentos  son as seguintes:

Maio: 134 km. a unha media de 4,45 o km e cun percorrido medio de 9,5 km.

Xuño: 195 km. a unha media de 4,39 o km. e cun percorrido medio de 13,9 km.

Xullo: 288 km a unha media de 4,26 o km. e cun percorrido medio de 16,9 km.

Agosto: 299 km. a unha media de 4,20 o km. e cun percorrido medio de 14,9 km.

Setembro: 319  km. a unha media de 4,23 o km e cun percorrido medio de 16,7 km.

Outubro: 366 km (rércord persoal nun mes) a unha media de 4,20 o km e cun percorrido medio de 18,3 km.

Mirade as estatísticas tiradas do meu Strands:

Como cando preparei a última de Barcelona, Pili tivo a ben axudarme nalgunha tirada longa e tamén como cando na de Barcelona, Pili quixo cambiar a residencia algúns días (ánimo, campiona).

PREVISIÓNS CLIMATOLÓXICAS

En canto ao tempo climatoloxicamente falando… as previsións nunca foron boas… hai uns dez días eran de moita chuvia e vento duns 10 qm/h, logo foron mellorando ata suprimir case a posibilidade da auga pero aumentando a dureza do vento: 18 km/h do norte. En principio non sería o peor vento posto que a maior parte do percorrido era en dirección oeste-leste e viceversa, só do quilómetro 37 ao 40 hai un tramo en dirección sur-norte polo que debería gardar forzas (eu gardando forzas para o final?, imposible) Finalmente tivemos 7 graos á saída e chegamos con vento e cun día de sol magnífico.

VIAXE

Nesta ocasión, ademais da eterna  ISA, acompañáronme Pepe e Eva, non sei se para facerme de condutor ao regreso, probar o viño de Porto ou tentar obter algunha foto nos últimos metros porque, en principio, non estaban dispostos a animarme no percorrido.

EXPECTATIVAS

Analizada as tres últimas participacións en maratóns, creo que debo aprender unha lección contundente: hai que ser prudentes. Na maratón de Barcelona do 2011 pasei a media en 1.23´, na de 2010 en 1.24, mentres que no Mapoma de 2009 en 1.27´. Manteño o obxectivo de baixar algo das tres horas polo que tratei de convencer á miña cabeciña de pasar a media por riba de 1.26´. Deste xeito, cría, que por unha banda gardaría algo de forzas e, por outra, tería posibilidades de mellorar a marca persoal de 2.57´.17´´.

PORTO

Viaxamos a Porto acompañados polos nosos escudeiros Eva e Pepe. A cidade está fermosísima. O Hotel estupendo, con permiso para deixar a habitación ás 15 horas por participar na proba. Retiramos o dorsal o sábado pola tarde/noite, despois de xantar un magnífico arroz de marisco. A bolsa do corredor é estupenda (canto nos queda por aprender, con viño do Porto incluído). Paseamos pola ribeira, tomamos café no Majesti e ceamos na Casa da Música do arquitecto Rem Koolhaas. Magnífico edificio e magnífica cea.

O domingo moi cedo fun á saída na avenida Júlio Dinís, ao carón da praza de Galiza (que bo sinal). Na saída ofrecen café e cha: todo un detalle. Só teño na cabeza unha palabra: SENTIDIÑO, teño que facer unha carreira con SENTIDIÑO, saír amodo e gardando forzas para o final. Pero a palabra que máis escoitei na corrida foi FORÇA. Saída picando moito para arriba, e logo… a tratar de facerlle caso á cabeza. No segundo quilómetro achégome ao globo das 3 horas, pouco despois vouno adiantado sen presa, comodamente. No quilómetro catro preocúpame que me siga adiantado moita xente… non poder ser. Alá polo décimo decátome de que son os participantes da Family Race de 12 quilómetros.

Non fago grupo e vou tirando só en terra de ninguén. Cruzamos o río pola ponte Dom Luis I. Antes do 21 paro a mexar (bato o récord persoal na cuestión: 35´´). Reintégrome sen problemas e asombrado porque tan só me adiantara un corredor. Dos quilómetros despois ficou detrás. Teño un grupo a menos dun minuto, vou tras el sen agobio… non o conseguirei coller… pero adiantareinos a todos nos catro últimos quilómetros.

Paso a Media en 1.28´. Paso o quilómetro 26 (o meu muro) sen problemas, vou cómodo e pensando que está vez si, esta vez rematarei sen sufrir e sen baixar moito o ritmo. Calculo que lle saco tres minutos ao globo das tres horas e podo andar en torno á miña marca. No 30 penso que Pili está agardando por min e que vai tirar o que falta. Sei que só me falará cando non existan costas pero notar a súa presenza faime manter o ritmo nas subidas. Aínda hai forzas e manteño un ritmo máis ca aceptable. No 35 creo que vou en moi bo tempo pero noto como o meu ritmo comeza a descender. Mais non importa: non son eu o adiantado polos corredores senón que non deixo de adiantar xente. Son quilómetros en solitario, notando o cansanzo mais tamén empezando a sentir a satisfacción pola "boa corrida". Saúdo a un de Verín, animo aos que paso. Os últimos quilómetro fanse difíciles: aparece o vento, sube a temperatura, pica para arriba. Cando faltan douscentos metros está o meu grupo animando e tirando fotos: grazas.

Meta en 2.58.38´´ de 99 na xeral e 9 na categoría. (Por terceira vez modificáronse as clasificacións, agora entrei de 104 e de 10 na categoría). Ata o quilómetro 30 fun a 4.10´´/km e de aí ata meta a 4.25´´/km. A media saíu a 4.13´´/km.

Non melloro a miña marca pero sigo baixando das tres horas. Entro feliz. Só o piramidal volveu a molestar mais non conseguiu que me parara. O resto do corpo está fenomenal, parece mentira que correra unha maratona. Unha rapariga ben fermosa cólgame a medalla. Dáme (pídolle) dous bicos. Agasállannos cunha nova bolsa do corredor. Tomo a cervexa máis fría da miña vida, está fantástica (destrozarame a gorxa para todo o día). Paso polos fisio. Non me saben tratar o piramidal.  Regreso ao hotel. Xantar na ribeira no Postigo do Carvao e regreso ao norte.

O percorrido é moi fermoso e bastante plano (moito máis ca Madrid), pero hai pouca xente animando o que provoca sensación de soidade (a soidade do corredor de fondo que se diría), mais un xa está afeito por non saberes correr en grupo (algún defecto teño que ter...)

A proba no Jornal de Notícias. Fotos da organización: Dorsal 1787.

Grazas a todos e todas os que me animáchedes nos últimos días. A vosa lembranza foi a miña forza.

Isa, Eva e Pepe estiveron inconmensurables: non deixaron a animar en toda a proba, cambiando de lugar, sorprendéndome en calquera esquiña, tirando fotos (non as poño por pudor) e dándome berros de ánimo. A pancarta que levaron era impresionante. Grazas, grazas, grazas.

Vídeo da entrada na meta.

SENTIDIÑO E FORÇA

7ª Maratona de Porto

A xeito de motivación, vídeos da pasada 7ª Maratrona de Porto (2010) 

Motivación feminina

Un video envíado polo noso experto en control da rede, Chemaman:

Videos da Maratón de Turín

Iremos a Turín?

 

Poñeremos algún calificativo a estes vídeos?

XIII Media Maratón Vía da Prata

Xa nada é como era. Estamos cambiando e non sei se para mellor...

O pasado fin de semana, dous sobranceiros membros do club participaron na Media Maratón Vía de la Plata en La Bañeza. Na noite anterior tomaron UN viño na praza maior de Astorga. UN. Ceamos pasta con auga e/ou cervexa sen alcohol. Non houbo gin tónic. Que está a pasar? Deixamos de ser como éramos?

De todos os xeitos algo non cambio, O Comensal Austero preferiu almorzar na habitaciónn do hotel (Señoría de los Bazán en Palacios de la Valduerna) antes que deleitarse coa amabilidade de Miriam e do seu suculento almorzo.

Tras recoller ao Comensal Austero en Lugo, pois tivo que aceptar, sen entusiasmo, a invitación de Fernando para gozar do viño e do polbo do san Froilán, viaxamos ata La Bañeza onde retiramos os nosos dorsais así como os de Antonio e do grupo de Bernardo (Noel, Pablo...) Poidemos comprobar o entusiasmo dos voluntarios na organización, case familiar, da proba. Agardamos no hotel por Paloma e Antonio para cear en Astorga.

Tras unha noite tranquila (o único que nos podería despertar en Palacios de Valduerna sería a Santa Compaña), dirixímonos a La Bañeza onde aparcamos ao tempo que Iván Helguera (moito coche, moita parella e moito tempo nesta proba) quen foi alí para preparar a Maratón de Nova York, como Antonio Álvarez. Agardamos polos que chegaban directamente desde A Coruña e preparámonos para gozar doutra media máis.

A proba é rápida posto que as costas non son longas nin moi pronunciadas. Mais non é especialmente fermosa posto que os lugares polos que transcorre non son os máis fermosos desas terras leonesas.

Na meta, auga, chocolate con bizcoito, lentellas e toalla de microfibra e lugar da eterna camiseta. O Cronista tras chegar á meta foi con Bernardo a buscar ao seus protexidos: Antonio e o Comensal Austero. Cando chegaron onde eles, lles quitaron a suor coa toalla e lles ofreceron auga ao tempo que lles daban folgos para facer os dous últimos quilómetros. Entraron fantasticamente: o Antonio controlando as pulsacións e Sobrinoff tan “sobrao” coma sempre.

Na meta tivemos un pequeno (ou grande polo tamaño do copón de 40 cm.) problema. Houbo que gardar pola entrega de premios posto que o Cronista acadou o primeiro posto na categoría de anciáns. Logo ducha e viaxe para degustar un cocido maragato na Casa Pepa (Santa Colomba de Somoza), organizado polo noso anfitrión Bernardo (moitas grazas). No xantar comportámonos coma sempre: dimos conta de todo mesmo da sobremesa (verdade Raúl?) Tras un paseo por Castrillo de Polvazares, iniciamos o regreso a Montrove.

Os resultados, a proba na prensa e procedencia das fotos da carreira.

E mentres tanto... O Triatleta participaba na Carreira da UNICEF de Sada.

V Carreira Popular Coruña 10, 2011

Como ademais de xantar, beber e andar, ás veces (só ás veces) adestramos e participamos en carreiras… o pasado domingo 9 de outubro corremos A Coruña 10. Un dez mil que vaise consolidando grazas á nosa permanente participación.

Inicialmente xuntámonos algúns (O Triatleta, o Comensal Austero e o Cronista) do que da fe a fermosa foto da rúa Xoana de Vega (nome con importante connotación histórica, non si Sobrinoff). Posteriormente apareceu o clandestino de Roberto (sen inscrición mais con camiseta de agasallo e consumo de auga…), tamén vimos ao Frank de Montrove así como a Bernardo. Vamos que ao final éramos unha chea deles. Tamén andiveron por alí un par de fermosas damas acompañadas polo Mestres ciclista.

A carreira foi como todas, O Triatleta pelexándose co ritmo de 4 minutos/quilómetro. O Comensal Austero amosando o dominio do ritmo de 5 minutos/quilómetro ao tempo que adestraba para a Behobia-San Sebastián. O Roberto, sen adestrar pero correndo como sempre. Frank, facendo de mais con chegar á meta (lembrade que… “litros de alcohol corren por mis venas, mujer…”). Bernardo, gardándonos as costas a todos. E o Cronista sufrindo para facer un ritmo de 3,44´´/quilómetro e lembrando que tiña que facer outros 15 quilómetro máis (9º da categoría). A criticar, coma en anos anteriores, a estreitura da saída (así non hai quen corra...)

Foi un día magnífico para tomar o asfalto coruñés, onde puidemos saudar a “todo o mundo” das carreiras populares. Esta proba comeza a ser tan participativa como as mellores de Galicia pero cun nivel… alucinante. Chegaron á meta un total de 1970 atletas inscritos.

Das ausencias, que dicir... que agardamos que moi cedo nos acompañen...

Foto da Avda. Mariña vía La Opinión.

Pola Fraga do Eume

Pois non, non e non. Non son certos os rumores de que o noso club abandonou toda práctica atlética. Ben é certo que faltan as crónicas do fin de semana de terror padecido en Carnota (xantares en Louro), da estadía do Presi na capital do Támesis. Mais tamén poderemos argumentar que o noso Triatleta participou no Campionato de España celebrado en Pontevedra e que Pura Vida continua subindo e baixando montañas.

Para desmentir calquera infundado rumor e proposta do Mestre, o pasado domingo fixemos unha anda ida póla beira do rio Eume no medio da espectacular fraga. E non só camiñamos senón que tres parellas decidiron iniciar a súa actividade deportiva saído desde Montrove en moto para chegar á entrada da Fraga tras pasar por Miño e Perbes.

O dia foi fantástico, soleado e caloroso. A andaina da mañá transcorreu sen novidades, tan só a paradiña obrigada polo Mestre no lugar menos axeitado posible para gozar do seu queixo do pais, galletas variadas, auga e bebida isotónica. Ás 13,30 chegamos ao Mosteiro de Caaveiro. O grupo de avanzadiña puido facer unha visita guiada para comprobar o resultado da recén rematada restauración deste monumento declarado Histórico-Artístico en 1975. O segundo grupo foi aos servizos e encargos as cervexas. Xantamos no taberna do mosteiro e gozamos, especialmente, da sobremesa (requeixo con marmelo e mazá e laranxa; torradas ao viño tinto e mel; torta de laranxa e chocolate) Tras os cafés, infusións e dous groliños de licor café e crema de augardente, iniciamos e regreso póla outra beira do rio.

Para rematar a xornada, o xeneral Sobrinoff ordenou dirixirse á praia de Cabanas, de onde non poñeremos fotos por cuestión de prudencia estética. Tras os baños reparadores, dimos por rematada a deportiva xornada.

Verémonos en Coruña A-10.

Ricardo Abad: 500 maratóns en 500 días

Hoxe sábado o ultrafondista Ricardo Abad entrará no Libro Guinness dos Records ao acadar 366 maratóns en outras tantos días dun xeito consecutivo. O seu obxectivo final será facer 500 maratóns en 500 días. Impresionante.

Tiven a sorte de coñecelo no MAPOMA 2009 cando facía o 42 maratóns consecutivos. Aquel día fixera menos de 3 horas.

Maratón de Berlín: novo récord

O kenyano Patrick Makau gañou este domingo o maratón de Berlín con 2h.03:38 e pulverizó así a marca mundial establecido no 2008 polo etíope Haile Gebrselassie (2h.03:59) tamén na capital alemá.

Makau, de 26 anos e gañador xa na edición do ano pasado, entrou seguido do seu compatriota Stephen Chemley.

A primeira muller en cruzar a liña dos 42,195 quilómetros foi a tamén kenyana, Florence Kiplagat, con 2h.19:36, coa alemá Irina Mikitenko en segunda posición e a británica Paula Radcliffe, plusmarquista mundial, en terceira.

O maratón berlinés foi así unha festa kenyana por partida dobre, especialmente no que respecta a Makau, quen ademais de destronar a Gebre correu un terzo da distancia en solitario.

O atleta kenyano, quen o ano pasado gañou en Berlín cun tempo notablemente superior (2h.5:08) e baixo a choiva, entrou baixo un sol radiante que acompañou toda a proba e que fixo que desde o quilómetro 35 désese por seguro que habería novo plusmarquista.

A Gebrselassie, que ao comezo da carreira mantívose no grupo de cabeza con Makau, falláronlle as forzas pasada a metade da distancia, xusto cando Makau apertou o ritmo.

O etíope retirouse por uns minutos, nos que se temeu ía abandonar, aínda que logo se reincorporou sen opcións xa de vitoria.

Haile era o heroe por antonomasia de Berlín, cuxo maratón gañou nos catro anos anteriores -2006, 2007, 2008 e 2009- e onde estableceu a marca mundial no 2008.

O atleta galego Pedro Nimo, así como o tamén español Ricardo Serrano, logrou no maratón de Berlín a mínima olímpica para participar o próximo ano nos Xogos de Londres 2012.

Serrano, debutante na distancia, foi sexto con 2h13:32, e Nimo sétimo, que volvía tras un longo período de lesións, fixo 2h13:34.

Texto e foto vía A Voz de Galicia.

Deporte y literatura: Lorenzo Silva

Dentro de la serie de magníficas novelas de Silva e la que nos relata las andanzas del sargento Bevilacqua y la cabo Chamorro, en “La niebla y la doncella" podemos leer los siguiente:

(…) Cuanto más corres, menos tiempos vives. No porque mueras antes, que normalmente también, sino porque el tiempo pasa más rápido, y sobre todo, le sacas menos provecho". 

Lorenzo Silva. La niebla y la doncella. 2002, pág. 81

V Carreira Canóns do Sil

Hacía tiempo que tenía ganas de hacer la Carreira dos Cañóns Do Sil en Parada de Sil por ser la carrera má importante de las de montaña de Galicia y al mismo tiempo la máas dura, donde hay que hacer 33 km y 2.200 m de desnivel positivo acumulado. Para correr es necesario estar federado en Montaña, ya que en esta prueba se disputa la copa de España de carreras de Montaña y al mismo tiempo es una de las pruebas de la copa gallega de carreras de montaña.

Con una lluvia pertinaz empezamos a sufrir desde Parada de Sil , quedando desde el principio de últimos del pelotón, ya se sabe cuando uno corre con la élite , su lugar es la cola…… la salida en cuesta ,faltaría más, por asfalto para dispersar, para a partir de allí hacer una vertiginosa bajada de 3 km hasta Robacallos y 290 m de altitud, desde allí hacia As Corgas solo nos esperaban unos 800 m de desnivel en 4 k… pensar que en los 50 km de Allariz se hacen 880 de desnivel en toda la prueba, así que a caminar, correr, caminar, caminar... seguir caminando, maldecir “el quién me mandaría a mi venir aquí” … llegamos arriba, así que reponer fuerzas en el avituallamiento, meterse un gel y empezar a bajar hasta casi el punto de partida de este bucle, desde aquí solo queda subir el monte Meda desde el km 13 hasta el 21 pasásemos de 400 m a 1.300… otros 900 para las patas, encima por cortafuegos interminable y con la lluvia de compañera y la nieve... pero aquí uno ya se hace insensible y tira como puede… sabiendo que después de la subida viene la bajada, terreno en el que me defiendo de maravilla… y sin calambres en las piernas… quedan aún 12 km muchos de ellos en bajada castigando los cuádriceps … y después de postre muy cerquita del maravilloso mosteiro de Santa Cristina volver a subir 300 de desnivel en más o menos 1 km … casi na… en Portela ya parece que esta todo terminado por lo menos nos quedan 2km y vamos en el tiempo propuesto, terminar en menos de 5 horas, pero para eso hace falta trotar en una ligera subida y la verdad es que más que piernas lo que me queda es hormigón… pero un poquito de sufrimiento y con mi colega de carrera Manuel entramos juntos en meta, porque él me esperó un minuto… gracias Manuel.

Al final 4:56, en el puesto 79 de 87 finalizadores …. 17 en la categoría de mayores de 45 años de 18,… lo dicho lo importante participar, terminar y volver enterito para casa.

Datos técnicos da carreira nesta ligazón e aquí todas as fotos.

III Carreira Popular da Pobra do Caramiñal

Este domingo participei na III Carreira Popular Concello da Pobra do Caramiñal. O obxectivo era testar as pernas sobre asfalto en competición a pesares de non ter feita case ningunha tirada de series. Quedei sorprendido pola organización. Moitísima xente e institucións implicadas. Máis de novecentas persoas inscritas nas distintas categorías e probas. O percorrido era moi rápido e había que dar dúas voltas a un circuíto. A idea era non saír demasiado alegre, tratando de facer a segunda volta máis rápido ca primeira. Saín cómodo e fun adiantando xente, mesmo nos últimos cincocentos metros subín o ritmo e gañei varios postos.

Na xeral de 41 sobre un total de 291 rexistrados e na categoría (de 41 a 50 anos) 3º cun tempo de 23,15´´, supostamente a 3,34´´ o quilómetro. As xentes dicían que a distancia non eran realmente os 6.500 metros anunciados, senón un 6.320 polo que o ritmo sería de 3,40´´ por quilómetro, algo realmente sorprendente a estas alturas dos meus adestramentos.

Ao chegar á casa as primeiras palabras de Isa foron as habituais “Esa copa espantosa non a quero na casa”. En Louro, fica, pois.

Esta última foto ven desde Correr en Galicia.

XXXIII Carreira de Santa Cruz

Como todos los años tocaba la XXXIII Carreira de Santa Cruz, por algo es la de mi casa.

El día nublado con bochorno y niebla, más unas piernas cansadas después de hacer el sábado 24 km por la zona de Parada de Sil preparando la V Carreira dos Canóns do Sil, lo más duro de Galicia en carreras de montaña con 33,2 km e 2220m de desnivel positivo, pero el día al final no fue tan mal, mejorando en dos minutos el crono del año pasado. Terminé de 116 en la general, 65 en VTAM y un tiempo de 39:46 a 4:46. Como siempre esta carrera es un perfecto rompe piernas con un sube y baja constante. También participó el desaparecido Roberto con su hijo. Por supuesto, como final de fiesta con unas cervezas y unos callos que no todo va a ser correr…. tal y como podéis ver en estas fotos...

Santa Cruz 11

Carreira a Pé de Lira e das Areas de Carnota

A pesares de que semella este club ser, ultimemente, un grupo de festeiros e festeiras, a nosa actividade atlética continúa. Por unha banda seguen os adestramentos pola Ría do Burgo do grupiño máis numeroso, o noso montañeiro PURA VIDA, continúa subindo e baixando montañas; o TRIATLETA anda rematando a súa tempada, e o CRONISTA, volve correr. Mentres, todos agardamos polo regreso da nosa KENIATA.

Coma en anos anteriores, en Agosto toca participar na Carreira a Pé de Lira e na das Areas de Carnota. Son as primeiras competicións en seis meses do CRONISTA. Na de Lira, pena de nubes que impediron ver o solpor sobre Fisterra, participou tamén Blas. Fixen o mesmo tempo que hai catro anos. Foron uns 7.300 metros. A organización, coma sempre, familiar e perfecta. Churrascada final. Noveno na xeral e cuarto na categoría. Boas sensacións.

Na Carreira das Areas de Carnota tivemos a marea a medio baixar polo que foi máis dura do habitual. A organización tenta sempre mellorar aínda que non sei se a colaboración de Cronotec é o mellor xeito. Na meta, bebidas, roscón e camisetas. Oportunidade de saúdar os participantes habituais destas probas e de coñecer o nacimento do Club Praia de Carnota Runners. Quedei primeiro da categoría e 19 na xeral.

Trotando por Louro

Nestes días de verán continúo facendo quilómetros por Louro (Muros). Debido á abundante presenza de cans tiven que modificar os recorridos habituais por este que vedes na ilustración: subidas suaves a ritmos suaves. Son 9.400 metros que repito dúas ou tres veces.