29/11/09

De la milla al maratón


Ricardo Ortega e Martín Velasco. De la milla al maratón. Entrenamiento para corredores de élite y recreativos, jóvenes y veteranos, sanos y enfermos. Alianza, 2009


Na contraportada do libro pódese ler:

"Aínda que é certo que o correr un maratón e outras distancias menores pódese facer cunha preparación intuitiva ou autodidacta, non é menos certo que se pode correr moito mellor se se segue unha preparación baseada nas directrices e os coñecementos de persoas que demostraron sobradamente a súa experiencia ao longo de moitos anos adestrando a atletas de elite, preparando a corredores recreativos, iniciando a persoas que nunca fixeron deporte, e ata deseñando plans de rehabilitación para persoas afectadas por algunha doenza cardíaca".


Que cousas me chamaron máis a atención deste novo agasallo recibido?


En primeiro lugar a cantidade táboas para calcular ritmos, tempos… En segundo lugar que os autores consideran que unha persoa que corra con certa regularidade debe planificar a maratón en… sete semanas porque, afirman, se se prepara en máis tempo aumenta o risco de lesións e tamén aumenta o estrés psicolóxico pola carreira. Tamén chamoume poderosamente a atención o ritmo das series que tenden a facelas ao ritmo de competición (Martín Fiz nos seus plans de adestramento tamén as aconsella deste xeito) cando tendo a tentar facelas por debaixo do ritmo dun dez mil aínda que prepare a distancia de Filípides.


22/11/09

Correr sen vós non é o mesmo

Despois de xa algúns anos, despois de xa moitos quilómetros compartidos, despois de entrar na mesma meta moitas veces… non é de estrañar que vos botemos en falta.

Sen o Mestre e sen a Keniata de Montrove, adestrar e participar en carreiras non é o mesmo.

A vosa ausencia é tan só por un curto espazo de tempo. Curto, moi curto.

De seguro que estades desexando volver trotar, volver cruzar unha meta, rematar a maratón do ano, lucir experiencia en Allariz... Tamén tedes que estar seguros que todo o club (mesmo o seu Presidente) estamos agardando con impaciencia o momento de compartir asfalto.

As vosas lesións son “pan comido” para uns atletas tan experimentados.

20/11/09

San Martiño: as fotos de Mónica

Ás veces penso que non imos a Ourense a correr... senón a darnos eses alucinantes e relaxantes baños nas súas termas e a xantar nos seus restaurantes...



Por certo, tamén podedes ver os nosos vídeos entrando na meta.

18/11/09

Na San Martiño: Nunca chovou que non escampara

Crónica de Sandra (gracias):

El día 15 de Noviembre se celebró en Orense la XXXIII Carreta Pedestre Popular do San Martiño a la que acudió el equipo de Atletismo de la Panadería Osedo (Antonio, José María, Raúl y Fran) y tres adosados (Alberto, Mónica que ejerció de fotógrafa y Sandra).


La carrera consistía en 10 km por el centro de la citada ciudad.


A las 08:30 estábamos todos en Montrove dispuestos a mejorar o por lo menos intentarlo, nuestras marcas personales pero contábamos con un enemigo: el tiempo.


Sobre las 10:00 llegamos, con tiempo suficiente para coger los dorsales y calentar un poquito. 10 minutos antes de comenzar la carrera, la lluvia cesa permitiendo que los participantes puedan disfrutar del recorrido.


A las 11 estábamos todos en la salida, en la cual se observa una para mujeres y otra para hombres, pero les diré que eso sólo lo indicaban los carteles porque el número de hombres triplicaba al de mujeres.


La carrera discurre sin inconvenientes siendo el 1º en llegar del Club Atletismo Panadería D´Osedo Antonio en un tiempo de 38 minutos. Dos minutos más tarde llega Alberto. 44 minutos le lleva a Chema, 48 a Fran y en 50 llega Raúl.


Siguen llegando corredores a la meta y cuando todos ellos estaban cansados de esperar llega Sandra, llevándole el recorrido 1h y 6 minutos, pero con alegría porque ha finalizado el reto establecido ese día: terminar la carrera.


Como podrán observar, después de un gran esfuerzo debe llegar el relax, por lo que nos dirigimos a las Termas a lucir nuestros cuerpitos esculturales y a darles envidia a los allí presentes cuando Raúl se acerca con una botella de Champán y 6 copas.


Con el cuerpo descansado, pero el estómago gritando que le diésemos algo de comer, nos dirigimos a Cea donde disfrutamos del siguiente menú: 2 raciones de pulpo y una de gulas y, de 2º plato Conejo, Capón y Cordero. Lógicamente hubo postre, (aunque no para todos...), café y chupitos.


Después de un día “tan duro” decidimos regresar a casa .

Fotos vía La Región.

RESULTADOS