Vig-Bay 2009: Dúas crónicas.

PRIMEIRA CRÓNICA

O pasado domingo 20 de marzo e coas ausencias xustificadas por varios motivos (que se “teño que traballar”, que se “estou lesionado”, que se “estou perdido en Lugo”, ou que “non vou porque non teño ánimos”) nove espectaculares atletas do club desprazáronse a Vigo a pesar dos enormes problemas materiais que case impiden a nosa participación na décima edición da Vig-Bay.

Problemas ocasionados polo cambio horario (houbo un que se ergueu ás 4.40 da madrugada), pola dura competencia da Fórmula 1 e, sobre todo, polos problemas ocasionados debido ao estado técnico do transporte: unha furgoneta de aluguer que tiña máis sede que Fran no Támesis. Moito piloto para tan pouca máquina. Os atletas pensando que a furgoneta estreaba o novo sistema para aumentar a potencia dos coches de Fórmula 1, o kerst, e en realidade a furgoneta perdía máis auga que o Nilo no seu esteiro.

A X Vig-Bay, Vigo-Baiona a toda costa, sería a posta de longo a nova equitación do club. O señor Presidente tivo a ben dotar de novas camisetas e dun cortavento a todos os seus esforzados atletas, amosando unha vez máis o seu cariño polo atletismo popular, o seu cariño polos seus sufridos atletas e a súa xenerosidade case sen límites.

Tras os consellos madrugadores do atleta coñecido ata o pasado domingo como “O comensal austero”, o xefe da expedición ordenou a saída ás 07.30 horas. Horario escrupulosamente cumprido por todos os membros da expedición, incluído Roberto.

Chegamos a Samil con tempo dabondo para recoller dorsais, facer augas menores e maiores e quentar o mínimo imprescindible. Cunha temperatura fresca e cun vento de 10 nus do norte, emprendiamos a carreira segundo as indicacións do novo estratega atlético do club, do gran catalizador do xogo: o coñecido ata entón como “O comensal austero” destapouse como un auténtico distribuidor do xogo, como un Xabi (peza fundamental no Barça) das carreiras populares (din as crónicas históricas que nos seus tempos mozos, alá polo Lugo romano, inventara o fútbol de calidade) enviando a:

-Teresa (a nosa heroína da xornada) e a Álvaro a cubrir as costas a todos os membros do equipo, impedindo ataques a traizón. A pesar do catarro da atleta, fixeron o seu labor dun xeito sobresaliente.

-As novas fichaxes recibiron o consello de que o tomaran con calma e que fixeran o que poideran que isto non échegar e encher (ou que carallo se pensaban)

-José Antonio e Raúl foron enviados a dominar o segundo bloque de corredores amosando un ritmo de diésel que xa lles é característico.

- Chema recibias ordes de “sangue, suor e bagoas” para intentar mellorar os seus tempos: a orde foi cumprida con auténtica submisión pois mellorou seis minutos a pesar das súas crónicas dores.

-Roberto recibiu a seguinte indicación . “Fai o que poidas” pois tras as duras xornadas de cata etílica á que foi sometido polas súas amizades era a única orde que podía cumprir.

-Pili, correu como nunca e gañou como sempre, mellorando o seu rexistro na distancia e na carreira, cun resultado de primeira na súa categoría e novena muller na clasificación absoluta.

-Julio tivo como indicacións as de protexer a Pili de atletas femininas inesperadas e gardarlle as costas a Antonio. Estivo inconmensurable.

-Antonio “Fai test para o Maratón de Madrid”. Comprobación do seu bo estado de forma ao mellorar en case tres minutos, o seu mellor resultado.

Do xantar, que dicir? Figurará como un novo éxito gastronómico do club. O xantar máis que aceptable, os postres inmellorables, as vistas insuperables e o menta-poleo con pingas de anís, magnífico. A factura foi graciosamente cargada na visa do señor Presidente, quen tivo a ben aceptar o cargo na súa conta bancaria tras un intercambio de sms. Moitas grazas, señor Presidente.

SEGUNDA CRÓNICA

Menudo espectáculo el pasado domingo en Baiona, dentro de poco nos harán el pasillo al hacer acto de presencia en las carreras.

Impresionante carrera del cronista, pulverizando récords y dejándose ir en el último km. para tener margen de mejora. No cabe duda que va camino de las 3 h. en Madrid. Ánimo.

La Keniata, en su linea, bajando registros, llegando con sonrisa para la foto finish y que le quiten lo "cobrado", gracias a esto sigue vivo/a la que le animó al grito de "señora". (no ejerce ni de señora de Souto).

Mención especial a Tere, en sus condiciones otros no hubiesemos llegado, eso es tesón y no lo del mariqui.... de su marido.

El farmaceútico, pues eso, a su bola le duele todo pero no para, (creo que las forellas era lo único que no le dolía).

Raúl, tirando de conocidos hasta la meta, la generosidad del catalizador del trigocar fútbol sala con la gente de Lugo es indescriptible.

O futboleiro, ben, despoís de 25 viños o venres, pero solo duas cervexas o sábado non perde a sua capacidade reivindicativa.

Álvaro sin comentarios y aún encima no se ducha bien....... y yo .................

Mención especial a la afición, que en un acto generoso, y por conocer un nuevo restaurante de la guía raulín, se desplazaron hasta Baiona para animarnos.

Y a todo esto Juan en el banquillo.

(Continuará)

Os resultados provisionais xa están nesta ligazón.

A carreira en El Faro de Vigo, na Voz de Galicia e na TVG.

Fotos vía Correr en Galicia: