Nós non participamos na Media maratón, Volta á ría, Memoria Adolfo Ros en Ferrol. Nós non. En realidade tivemos unha maratón dividida en dúas partes. A primeira comezou ás 8,30 da mañá e a segunda rematou ás 8,30 da tarde.
Efectivamente, ás 8,30 sonou o despertador de case todos os membros do Club que íamos a Ferrol. E digo de case todos porque houbo alguén que quixo madrugar un pouquiño máis…
Ás 9,30 iniciamos a viaxe a Ferrol, para logo retirar os dorsais e facer algo quecemento, algúns correndo e outros tomando o sol na Praza de España. Ás 11 tomamos a saída. Cada quen facendo a súa carreira:
-Os tres tenores, dando o cante: dous a pasalo ben e outro a amosar o seu poderío na busca de partes corporais atractivas entre os e as participantes. Causaron fortes depresións entre os asistentes. Comentaron reiteradamente o suave perfil da proba pola ausencia de costas.
-Os dous triatletas, iniciando a súa posta a punto. Os dous sufrindo pero achegándose, perigosamente, aos noventa minutos. Nun mes poderán baixar comodamente da hora e media na distancia (1,30,17´´ e 1,31,54´´).
-Os dous maratonianos, facendo un test para marcarse os retos na Maratón de Barcelona. Os dous melloraron os seus cronos (1,30,46´´ e 1,20,56´´).
Por suposto que a “estrela e capitana” (President dixit) acadou premio, fermoso por certo, ao quedar segunda da súa categoría. Ás 14,15 horas regreso a Oleiros.
Resultados.
Ás 15 horas iniciouse a segunda parte do noso maratón dominical.
Cervexas. De seguido, empanadas por agasallo do señor Presidente (bonito e bacallau), cogolllos con atún e pementos. Despois un abundante cocido: patacas, repolo, garavanzos, botelo, lacón, acompañado dun excelente viño do Alentejo. E para rematar sorbete de mandarina, flan de queixo, tellas de améndoa, torta de améndoa e torta de mazá, regados con fino viño de Porto.
Rematou a sesión con café e degustanción de gins-tónics.
Esgotados, e con dúbidas sobre o noso peso (a báscula dos anfitrións era de dubidosa calidade) e lamentando as ausencias…, rematamos o noso particular maratón ás 20,30 horas. Retornamos ás nosas vivendas realmente feitos po. Foi un domingo duro, duro, duro. 12 horas de carreira.
Efectivamente, ás 8,30 sonou o despertador de case todos os membros do Club que íamos a Ferrol. E digo de case todos porque houbo alguén que quixo madrugar un pouquiño máis…
Ás 9,30 iniciamos a viaxe a Ferrol, para logo retirar os dorsais e facer algo quecemento, algúns correndo e outros tomando o sol na Praza de España. Ás 11 tomamos a saída. Cada quen facendo a súa carreira:
-Os tres tenores, dando o cante: dous a pasalo ben e outro a amosar o seu poderío na busca de partes corporais atractivas entre os e as participantes. Causaron fortes depresións entre os asistentes. Comentaron reiteradamente o suave perfil da proba pola ausencia de costas.
-Os dous triatletas, iniciando a súa posta a punto. Os dous sufrindo pero achegándose, perigosamente, aos noventa minutos. Nun mes poderán baixar comodamente da hora e media na distancia (1,30,17´´ e 1,31,54´´).
-Os dous maratonianos, facendo un test para marcarse os retos na Maratón de Barcelona. Os dous melloraron os seus cronos (1,30,46´´ e 1,20,56´´).
Por suposto que a “estrela e capitana” (President dixit) acadou premio, fermoso por certo, ao quedar segunda da súa categoría. Ás 14,15 horas regreso a Oleiros.
Resultados.
Ás 15 horas iniciouse a segunda parte do noso maratón dominical.
Cervexas. De seguido, empanadas por agasallo do señor Presidente (bonito e bacallau), cogolllos con atún e pementos. Despois un abundante cocido: patacas, repolo, garavanzos, botelo, lacón, acompañado dun excelente viño do Alentejo. E para rematar sorbete de mandarina, flan de queixo, tellas de améndoa, torta de améndoa e torta de mazá, regados con fino viño de Porto.
Rematou a sesión con café e degustanción de gins-tónics.
Esgotados, e con dúbidas sobre o noso peso (a báscula dos anfitrións era de dubidosa calidade) e lamentando as ausencias…, rematamos o noso particular maratón ás 20,30 horas. Retornamos ás nosas vivendas realmente feitos po. Foi un domingo duro, duro, duro. 12 horas de carreira.
Outras crónicas en Khenesfera, Afilados runner, A carreira dun kan.
As fotos da carreira están tirads de Correr en Galicia.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Entradas
1 comentario:
A esas velocidades no os da tiempo a ver el entorno. Nosotros descubrimos la ría y muchos inmuebles del siglo pasado (aproximadamente) en estado semi-ruinoso. Una soleada mañana cultural.
Publicar un comentario